เรื่องการดำเนินการเฝ้าระวังพฤติกรรมเบี่ยงเบนกลุ่มนักเรียนชายมีพฤติกรรมเป็นหญิง: กรณีศึกษาโรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัยและโรงเรียนสตรีสิริเกศ

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ(1)ศึกษาการดำเนินการของโรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัยและโรงเรียนสตรีสิริเกศมีการเฝ้าระวังพฤติกรรมเบี่ยงเบนกลุ่มนักเรียนชายมีพฤติกรรมเป็นหญิงหรือไม่ อย่างไร(2)สาเหตุพฤติกรรมภูมิหลังและความต้องการของนักเรียนพฤติกรรมเบี่ยงเบนกลุ่มนักเรียนชายมีพฤติกรรมเป็นหญิงเป็นอย่างไร โดยอยู่บนพื้นฐานการส่งเสริม สนับสนุนพฤติกรรมดังกล่าวตามศักยภาพที่ควรจะเป็น หรือส่งเสริม สนับสนุนให้กลับมาเป็นเพศที่ธรรมชาติกำหนด ซึ่งนักเรียนกลุ่มนี้ยังเป็นคนดี มีปัญญาและอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข ไม่สร้างความเดือดร้อนแก่โรงเรียน สังคมที่นักเรียนอาศัยอยู่ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนที่ครูโรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัยคัดกรองให้ เป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 10 คน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 20 คน และครูโรงเรียนสตรีสิริเกศคัดกรองให้ เป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 30 คน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยแยกเป็น 2 ประเภท คือ แบบสอบถาม จำนวน 35 ข้อ และแบบสัมภาษณ์แยกเป็น 3 กลุ่ม คือ สัมภาษณ์นักเรียนที่พฤติกรรมเบี่ยงเบน จำนวน 8 ข้อ เพื่อนนักเรียน จำนวน 7 ข้อ และครู จำนวน 10 ข้อ ผลงานวิจัยพบว่า 1) โรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัยและโรงเรียนสตรีสิริเกศยังไม่มีการเฝ้าระวังนักเรียนพฤติกรรมเบี่ยงเบนกลุ่มนักเรียนชายมีพฤติกรรมเป็นหญิงเป็นการเฉพาะ เนื่องจากมองว่าพฤติกรรมดังกล่าว เป็นเรื่องปกติ ไม่ร้ายแรง ยังสามารถดูแลได้ ไม่สร้างปัญหาให้แก่ทางโรงเรียน ยังอยู่ในระเบียบวินัยของโรงเรียนที่กำหนดไว้ กิจกรรมที่โรงเรียนดำเนินการเป็นกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนและส่งเสริมคุณลักษณะอันพึงประสงค์ตามปกติ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 2) สาเหตุที่นักเรียนมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนชายมีพฤติกรรมเป็นหญิง เกิดจากความผิดปกติภายในของโครโมโซมเพศ หรือจากสิ่งแวดล้อมได้แก่ การเลียนแบบ สังคมที่อาศัยอยู่ ความต้องการทางครอบครัว หรือสื่อที่นักเรียนพบเห็น การใช้ยาคุมกำเนิดทั้งการกินและการฉีด 3) ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยระหว่างระดับความคิดเห็นของคะแนนที่นักเรียนมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนกลุ่มนักเรียนชายมี พฤติกรรมเป็นหญิง ที่คิดว่าตรงกับพฤติกรรมที่เป็นอยู่ของนักเรียนหรือควรได้รับการช่วยเหลือ แก้ไขหรือสนับสนุนจากบุคคลที่เกี่ยวข้อง ของนักเรียนโรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัยและโรงเรียนสตรีสิริเกศไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05