ปัญหาทางกฎหมายและอุปสรรคในการส่งเสริมและสนับสนุนกิจการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

Abstract

ปัจจุบันธุรกิจท่องเที่ยวได้กลายมาเป็นธุรกิจที่ได้รับความสนใจทั้งต่อผู้ประกอบการและนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก เนื่องจากธุรกิจท่องเที่ยวเป็นธุรกิจที่ไม่ต้องอาศัยเงินทุนในการดำเนินธุรกิจมากนักเมื่อเทียบกับธุรกิจประเภทอื่นๆ จึงทำให้ผู้ประกอบการต้องการที่จะมาลงทุนในธุรกิจท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้น ซึ่งในการดำเนินธุรกิจและกิจกรรมทางการท่องเที่ยวในแต่ละครั้งย่อมส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมบริเวณแหล่งท่องเที่ยวตามมาด้วยไม่ว่าจะเกิดจากการกระทำโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม จึงส่งผลให้แหล่งท่องเที่ยวเกิดความเสื่อมโทรมโดยที่ไม่ได้รับการพัฒนาและปรับปรุงให้มีสภาพที่ดีเท่าที่ควร วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาทางกฎหมายและอุปสรรคในการส่งเสริมและสนับสนุนการท่องเที่ยวของไทยให้เกิดความยั่งยืน โดยทำการศึกษากฎหมายที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวของไทยและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องว่ามีการกำหนดมาตรการเกี่ยวกับการส่งเสริมการท่องเที่ยวและการจัดการทรัพยากรทางการท่องเที่ยวไว้อย่างไร โดยศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายของต่างประเทศเพื่อให้เห็นแนวทางและความแตกต่างของกฎหมายอย่างชัดเจน จากการศึกษาพบว่ามาตรการทางกฎหมายของไทยที่เกี่ยวกับการส่งเสริมการท่องเที่ยวนั้นมีการกำหนดมาตรการเกี่ยวกับการส่งเสริมการท่องเที่ยวและการจัดการทรัพยากรทางการท่องเที่ยวไว้อย่างกว้างๆ ประกอบกับมาตรการดังกล่าวไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะนำมาแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้และมาตรการดังกล่าวก็ไม่เกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวของไทยได้อย่างแท้จริง กล่าวคือ พระราชบัญญัติการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย พ.ศ.2522ที่ใช้บังคับในปัจจุบันซึ่งเป็นกฎหมายหลักที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวของไทยนั้นไม่ได้มีการบัญญัติเกี่ยวกับเรื่องการจัดการกับสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรทางการท่องเที่ยวไว้เป็นหลักการสำคัญควบคู่ไปกับการส่งเสริมการท่องเที่ยวแต่อย่างใดซึ่งการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนนั้นจะต้องเป็นการท่องเที่ยวที่คำนึงถึงการจัดการกับสิ่งแวดล้อมเป็นสำคัญและเมื่อเปรียบเทียบกับมาตรการของต่างประเทศแล้วเห็นว่ามาตรการของต่างประเทศนั้นมีความชัดเจนและเหมาะสมสามารถนำมาปรับใช้กับกฎหมายไทย เพื่อให้การส่งเสริมการท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้อมเกิดความสมดุลอย่างยั่งยืนต่อไปโดยที่กฎหมายของต่างประเทศนั้นได้กำหนดเกี่ยวกับมาตรการในด้านการจัดการกับสิ่งแวดล้อมไว้เป็นหลักการสำคัญในกฎหมายท่องเที่ยวด้วย ซึ่งกฎหมายการท่องเที่ยวของต่างประเทศได้เห็นความสำคัญของสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรทางการท่องเที่ยวไม่น้อยไปกว่าความสำคัญของการท่องเที่ยวเลย ผู้ศึกษาจึงเสนอแนะให้มีการแก้ไขปรับปรุงพระราชบัญญัติการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย พ.ศ.2522และกฎหมายที่เกี่ยวข้องให้มีการกำหนดเกี่ยวกับการจัดการแหล่งท่องเที่ยวและทรัพยากรทางการท่องเที่ยวให้เกิดความสมบูรณ์ไว้ด้วย โดยต้องกำหนดให้มีการจัดการกับทรัพยากรทางการท่องเที่ยวควบคู่ไปกับการดำเนินธุรกิจท่องเที่ยวและเพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายดังกล่าวมีความสอดคล้องและสามารถเข้าถึงกิจการท่องเที่ยวได้ครอบคลุมในทุกๆ ด้านและเกิดประโยชน์ต่อการดำเนินธุรกิจท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน