ขอบเขตการใช้มาตรการของรัฐต่อการชุมนุมทางการเมืองที่ละเมิดต่อบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2550

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาขอบเขตการใช้มาตรการของรัฐต่อการชุมนุมทางการเมืองที่ละเมิดต่อบทบัญญัติต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 จากการศึกษาพบว่า ประเทศไทยไม่มีกฎหมายบัญญัติในเรื่องของการชุมนุมทางการเมืองไว้เป็นการเฉพาะไม่ว่าจะเป็นขั้นตอน วิธีการในการสลายการชุมนุม รวมทั้งการใช้อานาจของเจ้าหน้าที่ ที่กฎหมายไม่ได้กาหนดขอบเขตการจัดการไว้ จากสภาพปัญหาข้างต้นผู้ศึกษาขอเสนอแนะว่าควรให้มีการตราพระราชบัญญัติในเรื่องขอบเขตการใช้มาตรการของรัฐต่อการชุมนุมทางการเมืองที่ละเมิดต่อบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ในส่วนที่เป็นขั้นตอนในการสลายการชุมนุมว่าควรจะดาเนินการตามลาดับขั้นตอน และถ้าได้ปฏิบัติตามขั้นตอนแล้ว ประชาชนไม่ยอมสลายการชุมนุมจะต้องทาอย่างไรต่อไป ดังนั้นควรมีการกาหนดขั้นตอนในการสลายการชุมนุมโดยอาศัยหลักสากลขององค์การสหประชาชาติ (United Nation (UN)) มาปรับใช้เป็นแบบอย่าง และการสลายการชุมนุมนั้นต้องเป็นการสลายการชุมนุมตามขั้นตอนจากเบาไปหาหนัก หลักการสลายการชุมนุมที่ได้สัดส่วนและควรนาหลักเกณฑ์และรูปแบบการชุมนุมของประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี มาเป็นแบบอย่างการที่จะพัฒนารูปแบบกฎหมายไทย ว่าถ้าหากจะมีกฎหมายในเรื่องการชุมนุมนั้นในกฎหมายควรมีรายละเอียดของการชุมนุมไว้ให้ชัดเจนว่า การชุมนุมโดยสงบและปราศจากอาวุธจะต้องดาเนินการอย่างใด