มาตรการทางกฎหมายเพื่อจัดเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสัญชาติไทยซึ่งมีเงินได้จากต่างประเทศ

Abstract

การศึกษาวิทยานิพนธ์นี้ได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับการจัดเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของผู้มีสัญชาติไทยซึ่งมีเงินได้จากต่างประเทศ ตามหลักการจัดเก็บภาษีเงินได้ของประเทศไทยได้กำหนดถึงการจัดเก็บเงินได้ดังกล่าวตามหลักถิ่นที่อยู่และหลักแหล่งเงินได้ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 41 แห่งประมวลรัษฎากร แต่จากการศึกษาพบว่ากฎหมายดังกล่าวมีช่องว่างในการตีความ ข้อจำกัดของเงื่อนไขในเรื่องระยะเวลาการจัดเก็บ ทฤษฎีและหลักการจัดเก็บ ซึ่งปัญหานี้ถ้ากฎหมายกำหนดให้มีการจัดเก็บตามหลักสัญชาติเช่นเดียวกับกฎหมายของสหรัฐอเมริกาแล้วย่อมทำให้รัฐไม่ต้องเสียรายได้เข้าประเทศในส่วนนี้เป็นจำนวนมาก ดังนั้นการแก้ไขปัญหาดังกล่าวควรมีการแก้ไข ปรับปรุง บทบัญญัติการเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา และบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการจัดเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในมาตรา 41 แห่งประมวลกฎหมายรัษฎากร โดยอาจจะยกเลิกมาตราดังกล่าวก็ได้ เพราะบทบัญญัติดังกล่าวไม่อาจจะทำให้ประเทศไทยได้รับรายได้จากการจัดเก็บภาษีของบุคคลธรรมดาที่มีเงินได้ในต่างประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพ แล้วนำหลักสัญชาติมาเป็นหลักในการจัดเก็บภาษีต่อไป