ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์และสื่อบันเทิงที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเด็ก

Abstract

ปัญหาสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อบันเทิงที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเด็กนั้นเป็นปัญหาสำคัญที่จะต้องมีการแก้ไขและกำหนดมาตรการให้ความคุ้มครองแก่เด็ก จากการศึกษากฎหมายของประเทศอังกฤษ และสหรัฐอเมริกา มีการกำหนดมาตรการที่จะให้ความคุ้มครองแก่เด็ก กล่าวคือ มีการกำหนดการควบคุมการทำ ผลิต และการเผยแพร่สิ่งลามกเด็กเป็นพิเศษจากสิ่งลามกผู้ใหญ่และกำหนดความผิดสำหรับการครอบครองสิ่งลามกเด็กไม่ว่าจะด้วยประสงค์ใดก็ตามล้วนมีความผิด นอกจากนั้นยังมีมาตรการในทางอาญาและทางปกครองที่เข้ามาควบคุมต่อการเผยแพร่สิ่งลามกแก่เด็กด้วย สำหรับประเทศไทย พบว่ามีกฎหมายที่ควบคุมในเรื่องสิ่งลามกคือ ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 287 เป็นบทบัญญัติที่ควบคุม ป้องปรามสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อบันเทิงที่มีเนื้อหาลามกได้ดีอยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้มีมาตรการที่จะให้ความคุ้มครองแก่เด็กเป็นพิเศษ และหากพิจารณากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสื่อสิ่งพิมพ์โดยตรง ซึ่งได้แก่ พระราชบัญญัติจดแจ้งการพิมพ์ พ.ศ.2550 ก็ปรากฏว่ายังขาดสาระสำคัญบางประการอยู่ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับหนังสือพิมพ์อยู่ ดังนั้นเพื่อให้การควบคุม ป้องปรามสื่อสิ่งพิมพ์และสื่อบันเทิงที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเด็กเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ จึงสมควรที่จะมีการกำหนดมาตรการที่ให้ความคุ้มครองเด็กจากสิ่งลามกเป็นพิเศษ โดยแยกความรับผิดในเรื่องสิ่งลามกเด็กและสิ่งลามกผู้ใหญ่ออกจากกัน กำหนดความรับผิดของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับสิ่งลามกเด็ก กำหนดโทษสำหรับผู้กระทำความผิด และมาตรการอื่นๆที่คุ้มครองเด็กจากการนำไปเป็นเหยื่อ หรือผู้แสดง และการรับรู้สิ่งลามก รวมทั้งแก้ไขพระราชบัญญัติจดแจ้งการพิมพ์ พ.ศ.2550ให้มีมาตรการป้องกัน ปราบปรามครอบคลุมไปถึงสื่อหนังสือพิมพ์ด้วย รวมถึงเสนอให้มีการจัดระดับความเหมาะสมของสื่อสิ่งพิมพ์ทุกประเภท และมาตรการอื่นๆ ที่คุ้มครองเด็กจากการฝ่าฝืนโดยการนำเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมมาตีพิมพ์กับสื่อสิ่งพิมพ์ที่ผิดระดับ