การบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล : กรณีศึกษาวัดสระเกศ ราชวรมหาวิหาร เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร : TEMPLE MANAGEMENT IN GOOD GOVERNANCE: CASE STUDY OF WAT SAKET RACHA WORA MAHA WIHARA, POM PRAP SATTRU PHAI DISTRICT, BANGKOK

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เพื่อศึกษาการบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล (2) เพื่อศึกษาปัจจัยทางการบริหารที่สัมพันธ์กับการบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล (3) เพื่อศึกษาแนวทางการปรับปรุงการบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล การวิจัยครั้งนี้ใช้แบบสอบ ถามและกลุ่มตัวอย่างประชากร คือ พระภิกษุ-สามเณรทั้งหมด 110 รูป ซึ่งได้จากการคำนวณหาขนาดกลุ่มตัวอย่างของยามาเน่ ทำการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิอย่างมีสัดส่วน และการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวมรวบข้อมูล คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า ข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่างเป็นเพศชายทั้งหมด คิดเป็นร้อยละ 100.00 มีอายุต่ำกว่า 18-27 ปี มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 55.50 มีพรรษา 10-19 มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 31.80 สถานภาพพระภิกษุ มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 72.70 การศึกษาระดับปริญญาโท มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 32.70 ข้อมูลเกี่ยวกับหลักธรรมาภิบาลกับการบริหารจัดการ โดยรวม มีค่าเฉลี่ย 3.97 อยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ด้านนิติธรรม มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 4.11 ข้อมูลเกี่ยวปัจจัยที่สัมพันธ์กับการบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล ด้านภาวะผู้นำ มีค่า เฉลี่ยมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 4.52 และด้านทรัพยากร มีค่าเฉลี่ย 3.99 ตามลำดับ จากการศึกษากลุ่มตัวอย่างพบว่า การบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล ทั้ง 10 หลักนั้น อยู่ในระดับสูงตามสมมุติฐานที่ตั้งไว้ และปัจจัยทางการบริหารที่สัมพันธ์กับการบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล ด้านภาวะผู้นำของเจ้าอาวาส และด้านทรัพยากร มีความสัมพันธ์กับการบริหารจัดการวัดตามหลักธรรมาภิบาล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05