ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับระยะเวลาชำระหนี้ภายหลัง การบอกเลิกสัญญากองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและผลกระทบอันเกิดจากการบังคับใช้พระราชบัญญัติกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา พ.ศ. 2560 ในส่วนที่กำหนดให้ผู้กู้ยืมเงินชำระหนี้ก่อนกำหนดหรือผู้กู้ยืมเงินถูกบอกเลิกสัญญาจากกองทุนให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา โดยศึกษาความเป็นมา แนวคิด ทฤษฎี ตลอดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการกู้ยืมเงินเพื่อการศึกษา วิเคราะห์ เปรียบเทียบสภาพปัญหา และให้ข้อเสนอแนะในการแก้ไขปัญหาต่อไป จากการศึกษาพบว่า พระราชบัญญัติกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา พ.ศ. 2560 มาตรา 47 และ 48 ประกอบกับระเบียบคณะกรรมการกองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา ว่าด้วยการชำระเงินกู้ยืมคืนกองทุน พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2552 ข้อ 11 และข้อ 12 ได้ก่อให้เกิดความไม่เสมอภาคในการชำระหนี้เงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา กับผู้กู้ยืมที่สำเร็จการศึกษา หรือพ้นจากสภาพนักเรียน หรือถูกกองทุนบอกเลิกสัญญา โดยบทบัญญัติดังกล่าว กำหนดให้ผู้กู้ยืมเงินที่ขอชำระหนี้ก่อนกำหนด หรือถูกกองทุนบอกเลิกสัญญานั้น ต้องชำระเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาทั้งหมดคืนกองทุนให้กู้ยืมเพื่อการศึกษาภายใน 30 วัน นับแต่วันถัดจากวันที่แจ้งบอกเลิกสัญญากับกองทุน หรือนับแต่วันถัดจากวันที่กองทุนแจ้งบอกเลิกสัญญา ซึ่งแตกต่างจากผู้กู้ยืมเงินที่สำเร็จการศึกษา หรือพ้นจากสภาพนักเรียนนักศึกษา ที่กฎหมายกำหนดให้ปลอดภาระการชำระหนี้ 2 ปี ภายหลังสำเร็จการศึกษาหรือพ้นจากสภาพนักเรียน นักศึกษา และให้เวลาชำระหนี้คืนกองทุน สูงสุด 15 ปี ในอัตราดอกเบี้ยร้อยละ 1 ต่อปี รวมระยะเวลาผ่อนชำระหนี้คืนทั้งหมดสูงสุด 17 ปี ซึ่งเป็นระยะเวลาที่ยาวนานกว่าผู้กู้ยืมเงินที่ไม่ประสงค์จะกู้ยืมเงินต่อไปแล้วทำการบอกเลิกสัญญาต่อกองทุน หรือถูกกองทุนบอกเลิกสัญญา ซึ่งมีระยะเวลาการชำระหนี้คืนทั้งหมดเพียง 30 วัน ซึ่งผู้กู้ไม่สามารถชำระคืนได้จริงในทางปฏิบัติ ส่งผลให้เกิดการผิดนัดชำระหนี้ ตกเป็นลูกหนี้ค้างชำระเงินกู้ยืม ทำให้กองทุนเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาขาดทุนหมุนเวียนที่จะนำมาใช้ในปีต่อไป และส่งกระทบต่อระบบการเงินการคลังของประเทศในระยะยาวด้วย