มาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลตามรัฐธรรมนูญ แห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลตาม รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 และการประกันข้อมูลส่วนบุคคลเกี่ยวกับ สิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญที่ประชาชนควรจะได้รับที่จะต้องมีกฎหมายเฉพาะเพื่อประกัน ความเป็นธรรมให้แก่ผู้เป็นเจ้าของข้อมูลและสิทธิที่จะไม่ถูกเปิดเผยข้อมูลไม่ว่าจะเป็นหน่วยงาน เอกชนหรือหน่วยงานของรัฐทั้งนี้เพื่อมิให้มีการนำข้อมูลส่วนบุคคลไปใช้ให้เกิดผลร้ายแก่บุคคล หรือนำข้อมูลส่วนบุคคลไปใช้โดยมิชอบจากการศึกษาพบว่าการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลได้ บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ.2540 โดยนำมาบัญญัติรวมกับข้อมูลที่ ทางราชการได้ครอบครองเพื่อให้ประชาชนสามารถเข้าถึงข้อมูลนั้นได้ซึ่งข้อมูลส่วนบุคคลและ ข้อมูลของทางราชการครอบครองนั้นมีแนวคิดและทฤษฎีที่แตกต่างกันเนื่องจากข้อมูลของทาง ราชการโดยหลักต้องเปิ ดเผยส่วนการปกปิ ดเป็ นเพียงข้อยกเว้นเท่านั้น แต่ข้อมูลส่วนบุคคลจะ เปิดเผยเป็นหลักตามแนวคิดข้อมูลของทางราชการย่อมไม่ได้เพราะถือว่าเป็นข้อมูลที่กระทบต่อ สิทธิและเสรีภาพของบุคคลในการที่จะเปิดเผยโดยหลักแล้วจะต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าของ ข้อมูลเสียก่อนนอกจากนั้นไม่มีหน่วยงานใดเป็นหน่วยงานรับผิดชอบในการเข้ามาคุ้มครองข้อมูล ส่วนบุคคลเพื่อให้สอดคล้องกับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยอันจะก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ดังนั้นเพื่อให้กฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลมีเอกภาพในการบังคับใช้จึงควรยกร่างกฎหมาย คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลมาใช้เป็นการเฉพาะและเพื่อประกันความเป็นธรรมให้แก่เจ้าของข้อมูลที่ จะได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายโดยให้มีหน่วยงานเฉพาะหรือหน่วยงานเจ้าภาพที่จะรักษาการ ตามกฎหมาย