ปัญหาและอุปสรรคการบังคับใช้พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการ เมืองพัทยา พ.ศ.2542

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาปัญหาและอุปสรรคการบังคับใช้พระราชบัญญัติระเบียบบริหาร ราชการเมืองพัทยา พ.ศ.2542 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2552) ที่มีบทบัญญัติบางประการไม่เป็นไป ตามหลักการกระจายอำนาจการปกครองตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ที่กำหนดอำนาจหน้าที่ของนายกเมืองพัทยาไว้ในพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ.2542 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2552) มาตรา 48(5) ให้ต้องปฏิบัติหน้าที่อื่นตามที่คณะรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีหรือผู้ว่าราชการจังหวัดมอบหมายหรือตามที่กฎหมายกำหนดให้เป็น อำนาจหน้าที่ของนายกเมืองพัทยาหรือนายกเทศมนตรีหรือคณะเทศมนตรีและปัญหาการที่ พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ.2542 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2552) มาตรา 55 ได้กำหนดหลักการแบ่งส่วนราชการของเมืองพัทยา ประกอบไปด้วย สำนักปลัดเมืองพัทยาและ ส่วนราชการอื่นตามที่นายกเมืองพัทยาประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของกระทรวงมหาดไทย และการกำหนดอำนาจหน้าที่ของสำนักปลัดเมืองพัทยาและการแบ่งส่วนราชการให้เป็นไปตามที่ นายกเมืองพัทยาประกาศกำหนด โดยความเห็นชอบของกระทรวงมหาดไทย นอกจากนั้นการที่ พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ.2542 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2552) มาตรา 63 ได้กำหนดอำนาจหน้าที่ให้พนักงานเจ้าหน้าที่เมืองพัทยาในการเป็นเจ้าหนักงานตามประมวล กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาที่จะเข้าไปในอาคาร มีหนังสือเรียกบุคคล ยึดหรืออายัดเอกสาร หลักฐานและจับกุมผู้กระทำความผิดตามกฎหมายหรือข้อบัญญัติเพื่อดำเนินคดีนั้น จากปัญหา ข้างต้นผู้ศึกษาเห็นว่าเมื่อพิจารณาจากสายการบังคับบัญชาของนายกรัฐมนตรี รัฐมนตรีหรือผู้ว่า ราชการจังหวัดนั้นตำแหน่งเหล่านี้เป็นไปตามหลักการรวมอำนาจการปกครองในการที่จะสามารถ ควบคุมและบังคับชาข้าราชการภายในสังกัดของตนได้ แต่การปกครองเมืองพัทยานั้นมิได้เป็นไป ตามหลักการรวมอำนาจการปกครอง แต่เป็นไปตามหลักการกระจายอำนาจการปกครองโดยมี จุดมุ่งหมายเพื่อให้เมืองพัทยามีความเข้มแข็งสามารถพึ่งพาตนเองได้ปราศจากการพึ่งพา งบประมาณของรัฐที่มุ่งเน้นให้มีการกระจายอำนาจการปกครองไปสู่ท้องถิ่น นอกจากนั้นปัญหาว่า ถ้าเมืองพัทยาจะมีการขยายองค์กรของตนให้รองรับกับการทำงานและการบริการประชาชนให้ สามารถรองรับได้อย่างมีประสิทธิภาพและทั่วถึงนั้นต้องได้รับความเห็นจากกระทรวงมหาดไทยซึ่ง เป็นราชการส่วนกลางก่อน กรณีเช่นนี้ก็ยังคงเป็นการควบคุมและบังคับบัญชาจากราชการ ส่วนกลางอยู่นั่นเอง ดังนั้นจึงก่อให้เกิดปัญหาว่ากฎหมายดังกล่าวขัดต่อบทบัญญัติที่กำหนดไว้ใน รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 มาตรา 281, 282 ที่มุ่งเน้นให้มีการกระจาย อำนาจการปกครองไปสู่ท้องถิ่น ส่วนอำนาจในการเป็นเจ้าหนักงานตามประมวลกฎหมายวิธี พิจารณาความอาญานั้นผู้ศึกษาวิเคราะห์ว่าเป็นการทำงานและอำนาจสอบสวนที่ซ้ำซ้อนกับ พนักงานสอบสวนที่มีอยู่แล้วตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาจึงไม่จำเป็นที่จะต้อง กำหนดอำนาจของตนให้เพิ่มมากขึ้น จากการศึกษาผู้ศึกษาขอเสนอแนะว่าพระราชบัญญัติระเบียบ บริหารราชการเมืองพัทยา พ.ศ.2542 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2552) ซึ่งเป็นกฎหมายหลักในการที่ จะบริหารราชการเมืองพัทยาต้องมีการปฏิรูปเพื่อให้เป็นไปตามหลักการกระจายอำนาจอย่างแท้จริง และเป็นกลไกให้รัฐจะต้องออกกฎหมายให้สอดคล้องกับหลักการดังกล่าว เพราะเมื่อพิจารณาแล้ว ไม่มีความจำเป็นอย่างใดที่กระทรวงมหาดไทยซึ่งเป็นราชการส่วนกลางจะเข้ามาแทรกแซงการ ทำงานของเมืองพัทยาเพราะราชการส่วนกลางย่อมมีอำนาจในการที่จะเข้ามากำกับดูแลมิให้การ ทำงานของเมืองพัทยาขัดหรือละเมิดต่อกฎหมายได้อยู่แล้วโดยควรนำหลักการประกันคุณภาพที่ ราชการส่วนกลางจะเข้ามาตรวจสอบการทำงานของท้องถิ่นประจำปีมาใช้ในการตรวจสอบการ ทำงานของเมืองพัทยาเพื่อให้การทำงานอยู่ในกรอบของกฎหมายและตอบสนองต่อความต้องการ ของประชาชนได้อย่างมีประสิทธิภาพส่วนปัญหาการที่กฎหมายกำหนดให้พนักงานเจ้าหน้าที่ของ เมืองพัทยาเป็นเจ้าหนักงานตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญานั้นปัญหานี้ผู้ศึกษาเห็นว่า ควรจำกัดอำนาจของพนักงานเจ้าหน้าที่เมืองพัทยาให้มีลักษณะเป็นพนักงานตามข้อบังคับของเมือง พัทยาโดยเฉพาะอำนาจในการที่จะจับกุมผู้กระทำความผิดในการทิ้งขยะในที่ห้ามทิ้งไม่ควร กำหนดให้มีลักษณะกว้างขวางจนเกินไปจนทำให้ซ้ำซ้อนกับพนักงานสอบสวนตามประมวล กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา