มาตรการทางกฎหมายในการกำหนดให้ผู้ประกอบวิชาชีพทนายความและ ที่ปรึกษากฎหมายมีหน้าที่รายงานการทำธุรกรรมตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงการรายงานการทำธุรกรรมตามกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน และศึกษาถึงลักษณะของการประกอบวิชาชีพของทนายความและที่ปรึกษากฎหมาย โดยศึกษาจากกฎหมายของประเทศไทยเปรียบเทียบกับมาตรการสากลตามข้อแนะนำของ FATF กฎหมายประเทศสิงคโปร์ สหราชอาณาจักรและประเทศนิวซีแลนด์ ที่มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องดังกล่าว เพื่อนำมาแก้ไขเพิ่มเติมผู้มีหน้าที่ในการรายงานการทำธุรกรรมตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542 เพื่อให้กฎหมายดังกล่าวมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น จากการศึกษาพบว่าในปัจจุบัน การประกอบวิชาชีพของทนายความและที่ปรึกษากฎหมาย มีลักษณะเข้าไปเกี่ยวข้องกับการดำเนินกิจกรรมเกี่ยวกับการเงินหรือทรัพย์สินของลูกความ ในการเป็นที่ปรึกษาทางธุรกิจ การให้บริการในการจัดตั้งองค์กรทางธุรกิจ หรือการให้บริการให้คำปรึกษาในการทำนิติกรรมหรือสัญญา เป็นต้น โดยในการปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวของผู้ประกอบวิชาชีพทนายความและที่ปรึกษากฎหมายมีการเข้าไปเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินหรือทุนทรัพย์เป็นจำนวนมาก ซึ่งผู้กระทำความผิดที่กำหนดไว้เป็นความผิดมูลฐานตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542 สามารถใช้บริการจากผู้ประกอบวิชาชีพดังกล่าวได้ แต่พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542 ยังไม่มีมาตรการทางกฎหมายกำหนดให้ผู้ประกอบวิชาชีพทนายความและที่ปรึกษากฎหมายมีหน้าที่ต้องรายงานการทำธุรกรรม ในธุรกรรมบางประเภท ดังเช่นมาตรฐานสากลหรือกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินของประเทศสิงคโปร์ สหราชอาณาจักรและประเทศนิวซีแลนด์ จึงทำให้ผู้ประกอบวิชาชีพทนายความและที่ปรึกษากฎหมายของไทยตกอยู่ในความเสี่ยงที่อาจถูกใช้เป็นเครื่องมือในการฟอกเงินหรือเข้าไปมีส่วนร่วมในการฟอกเงินได้