การระงับข้อพิพาทออนไลน์ ทางเลือกใหม่ของการทำธุรกรรมซื้อขายออนไลน์

Abstract

บทคัดย่อ การทำการค้าถือเป็นส่วนหนึ่งในการทำธุรกรรมที่มนุษย์มีการปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ในปัจจุบัน การซื้อขายสินค้าทางอิเล็กทรอนิกส์กำลังได้รับความนิยมโดยเฉพาะในยุคที่มีการแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 เนื่องจากคนมีความจำเป็นต้องรักษาระยะห่าง ลดการปฏิสัมพันธ์กัน ดังนั้น เมื่อเกิดปัญหาข้อพิพาททางอิเล็กทรอนิกส์ การระงับข้อพิพาทในการซื้อขายสินค้าทางอิเล็กทรอนิกส์จึงเป็นทางเลือก ในการจัดการกับข้อพิพาทที่เกิดจากการทำการค้าในช่องทางออนไลน์ของประเทศไทย ซึ่งผู้เขียนได้ศึกษา หลักเกณฑ์ต่าง ๆ ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ วิเคราะห์สภาพปัญหา อุปสรรค ตลอดจนถึงข้อจำกัดในการนำระบบการระงับข้อพิพาทออนไลน์มาใช้ในประเทศไทย เพื่อเสนอแนะแนวทางในการนำระบบการระงับข้อพิพาทออนไลน์มาใช้กับข้อพิพาทที่เกิดกับการซื้อขายสินค้าทางอิเล็กทรอนิกส์ โดยใช้วิธีการวิจัยด้วยการรวบรวมข้อมูลเอกสาร ผลการวิจัยศึกษาพบว่า การระงับข้อพิพาทออนไลน์ยังไม่มีหลักเกณฑ์ที่ชัดเจน รวมถึงการนำมาใช้ยังไม่มีความแพร่หลาย ขาดการสนับสนุน หรือการส่งเสริมจากหน่วยงานภาครัฐอย่างเป็นรูปธรรม อีกทั้ง คู่สัญญายังไม่เข้าใจข้อดีข้อเสียของการใช้ระบบดังกล่าว บทความนี้จึงมีข้อเสนอแนะให้มีการจัดทำกฎหมายที่มีสภาพบังคับในการทำธุรกรรมการซื้อขายออนไลน์โดยให้นำระบบการระงับข้อพิพาทออนไลน์มาใช้และจัดให้มีหน่วยงานที่รับผิดชอบหลัก หรือเปิดโอกาสให้ภาคเอกชนที่เป็นเจ้าของแพลตฟอร์มได้มีโอกาสนำระบบนี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการทำธุรกรรมด้วย At the present, trade is regarded as a human activity. An online reading becomes more popular during the COVID-19 pandemic due to the need for social distancing and reducing interactions. Hence, this article aims to propose the implementation of online dispute resolution proceedings as an alternative to solve disputes arisen from online trading throughout Thailand. The guidelines and rules in both Thailand and international, problems, hindrances, including limitations in the application of online dispute resolution in Thailand, have been studied to introduce an approach for implementing the online dispute resolution proceedings with the disputes arising from online trading or E-commerce. Collection of documents and information were applied as a research approach. In consequence, it was found that online dispute resolution not only does it not have explicit rule and nor widespread application, but also lacks concrete support or promotion by the government sector. Particularly, the general public still does not have enough understanding of pros and cons of the use of the system. This article, therefore, recommends establishing mandatory regulation in online transactions by adopting online dispute resolution proceedings as well as creating a key responsible division or allowing other private sectors who own a platform to utilize this system as a part of the transaction.