ปัญหามาตรการทางกฎหมายที่ก่อให้เกิดข้อจำกัดด้านการคลัง ตามพระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ.2540

Abstract

สารนิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเพื่อทราบถึงแนวคิดทฤษฎี ความเป็นมาและหลักการเกี่ยวกับ ความเป็นอิสระขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หลักการกระจายอำนาจความเป็นอิสระทางการคลัง หลักความสามารถของท้องถิ่น หลักการ และความสำคัญในการจัดเก็บภาษี โดยศึกษาจากกฎหมายของประเทศต่าง ๆ เปรียบเทียบกับกฎหมายไทยที่เกี่ยวข้องกับการใช้จ่ายงบประมาณขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และแนวทางการบังคับทางภาษีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและของรัฐบาล จากการศึกษาพบว่ามีปัญหาเกี่ยวกับข้อจำกัดด้านการคลัง จากบทบัญญัติในพระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2542 คือ 1) ปัญหาทางกฎหมายที่มีผลกระทบต่อความเป็นอิสระในการกำหนดรายการใช้จ่ายงบประมาณขององค์การบริหารส่วนจังหวัด 2) ปัญหาทางกฎหมาย กรณีไม่มีบทบัญญัติให้อำนาจองค์การบริหารส่วนจังหวัดในการออกข้อบัญญัติ เรียกเบี้ยปรับเงินเพิ่ม กับผู้ที่ไม่ชำระภาษีบำรุงองค์การบริหารส่วนจังหวัด 3)ปัญหาทางกฎหมายกรณีไม่มีบทบัญญัติให้อำนาจองค์การบริหารส่วนจังหวัดในการออกข้อบัญญัติเรียกผู้ควบคุม หรือผู้จัดการโรงแรม มาไต่สวน หรือแสดงพยานหลักฐาน ผู้วิจัยจึงเห็นควรเสนอแนะให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 มาตรา 250 วรรคห้า ในเรื่องการรับรอบอำนาจขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการออกข้อบัญญัติท้องถิ่นเพื่อกำหนดรายการใช้จ่ายของตน, แก้ไขเพิ่มเติม พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ.2542 มาตรา 74 (9) ในเรื่องของอำนาจในการออกข้อบัญญัติเพื่อกำหนดรายการใช้จ่ายของตนเอง, เพิ่มมาตรา 70/1 แห่งพระราชบัญญัติเดียวกัน ในเรื่องอำนาจขององค์การบริหารส่วนจังหวัด ในการกำหนดเบี้ยปรับ เงินเพิ่ม แก่ผู้ไม่เสียภาษีบำรุงองค์การบริหารส่วนจังหวัด และแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา 70 โดยเพิ่มบทบัญญัติในวรรคที่ห้า ในเรื่องการให้องค์การบริหารส่วนจังหวัดมีอำนาจในการเรียกผู้เสียภาษี ผู้เกี่ยวข้อง หรือพยานมาไต่สวนหรือแสดงหลักฐาน