ปัญหากฏหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อม

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาปัญหาทางกฏหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อม โดยศึกษาหลักการ แนวคิด ทฤษฏีและความเป็นมา กฏหมายที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งมาตรการทางกฏหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อม ตลอดจนวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อม เพื่อหาแนวทางแก้ไขปัญหา และพัฒนาปรับปรุงกฏหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อม ตามบทบัญญัติกฏหมายเกี่ยวกับกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครอง โดยทำการศึกษากฏหมายไทยเปรียบเทียบกับกฏหมายต่างประเทศเพื่อเสนอแนะแนวทางในการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้อง จากการศึกษาพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง (ฉบับที่ 12) พ.ศ. 2562 และระเบียบที่ประชุมใหญ่ตุลาการในศาลปกครองสูงสุด ว่าด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครอง พ.ศ. 2562 ผู้วิจัยพบว่าการดำเนินการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองที่มีข้อพิพาทเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมมีความจำเป็นที่จะต้องอาศัยผู้ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทที่มีความรู้ความสามารถเฉพาะด้านเพียงพอ เนื่องจากคดีปกครองที่มีข้อพิพาทเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมมีข้อเท็จจริงซับซ้อนมีรายละเอียดในคดีมาก โดยปัจจุบันยังไม่มีบทบัญญัติของกฏหมายหรือระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์ให้ต้องมีผู้เชี่ยวชาญเข้าร่วมในการดำเนินกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทไว้ในแนวทางเดียวกัน จึงมีปัญหาทางกฏหมายดังนี้ ประเด็นแรก คือ ปัญหาการไม่มีบทบัญญัติของกฏหมายกำหนดหลักเกณฑ์การเข้าร่วมในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อมของผู้เชี่ยวชาญ และประด็นที่สอง คือ ปัญหาการขยายระยะเวลาการสิ้นสุดกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองทางสิ่งแวดล้อม ซึ่งกฏหมายต่างประเทศ ได้แก่ สาธารณรัฐฝรั่งเศส และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี เป็นต้น โดยมีบทบัญญัติในกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมดังกล่าวให้เหมาะสมอย่างมีประสิทธิภาพทั้งในกระบวนการพิจารณาและระยะเวลาการสิ้นสุดกระบวนการ เพื่อตอบสนองต่อประโยชน์สาธารณะที่เหมาะสมชัดเจน