ข้อบกพร่องในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีปทุม

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อบกพร่องในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศรีปทุม 2) เปรียบเทียบข้อบกพร่องในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิงมหาวิทยาลัยศรีปทุม และ 3) เปรียบเทียบข้อบกพร่องในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาในคณะต่างๆ มหาวิทยาลัยศรีปทุม การวิจัยเรื่องนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษามหาวิทยาลัยศรีปทุมที่เรียนวิชาทักษะการเขียนภาษาอังกฤษ และภาษาอังกฤษเทคนิคและการเขียนรายงาน ประจำปีการศึกษา 2549 ภาคเรียนที่ 1 เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้การสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง 5 กลุ่ม จำนวน 222 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบทดสอบความรู้ความสามารถในการเขียนภาษาอังกฤษ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ค่าสถิติพื้นฐานสำหรับการศึกษา เชิงปริมาณ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ผลการวิเคราะห์ข้อมูลสถิติพื้นฐานของข้อบกพร่องในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษา พบว่า ข้อบกพร่องด้านการใช้โครงสร้างไวยากรณ์มีความถี่สูงสุด รองลงมาคือ ข้อบกพร่องด้านการใช้เครื่องหมายวรรคตอน อักษรตัวใหญ่ และการเว้นวรรคคำ และข้อบกพร่องด้านการเลือกใช้คำและสำนวนตามลำดับ 2. ผลการวิเคราะห์ความแตกต่างของระดับคะแนนเฉลี่ยแบบทดสอบตอนที่ 2 ตอนที่ 4 และภาพรวมของนักศึกษาเมื่อจำแนกตามเพศพบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. ผลการวิเคราะห์ความแปรปรวนของระดับคะแนนเฉลี่ยของนักศึกษาเมื่อจำแนกตามคณะ พบว่าระดับคะแนนเฉลี่ยแบบทดสอบตอนที่ 1 และภาพรวมของนักศึกษาเมื่อจำแนกตามคณะ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05