สถาปัตยกรรมเพื่อการอยู่ร่วมกันระหว่างคนกับนก

Abstract

การอยู่ร่วมกันระหว่างคนกับนก พื้นที่จังหวัดตรังมีนกหลากหลายสายพันธ์ที่อพยพเข้ามาอาศัยอยู่ในพื้นที่ในแต่ละเดือน และมีนกที่อาศัยอยู่ประจำถิ่นนั้นคือ นกแอ่น ซึ่งอาศัยอยู่ตามเกาะตามถ้ำต่างๆต่อมาคนได้เห็นคุณค่าความสำคัญของนกแอ่นจึงเริ่มมีการสร้างบ้านให้นกอยู่เพื่อการนำผลผลิตจากรังนกออกมาจำหน่าย ซึ่งนกแอ่นถือเป็นสัตว์เศรษฐกิจส่งออกระดับต้นๆของประเทศทำให้เกิดการขยายตัวของจำนวนบ้านนกแอ่นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และโดยส่วนใหญ่การสร้างบ้านให้นกแอ่นนั้นจะสร้างให้อาศัยอยู่ร่วมกับคนในเมืองได้อย่างกลมกลืน เนื่องจาก ชุมชนในอดีตทั้งทางด้านวิถีชีวิตและทางด้านสถาปัตยกรรม ที่มีคุณค่าของจังหวัดตรังที่มีความเชื่อมโยงกันระหว่างวิถีชีวิตของ คน สัตว์ และสภาพแวดล้อมโดยรอบ จะมีวิธีใดบ้างที่จะทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งสอง ที่จะสามารถอยู่ร่วมกันได้โดยไม่ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสียประโยชน์ และมีทฤษฎีใดบ้างที่สามารถทำให้นกที่อยู่ในถ้ำเดิมหรือนกที่อยู่บริเวณโดยรอบเข้ามาใช้พื้นที่และเกิดผลผลิตมากกว่าเดิมที่เป็นอยู่ และใช้พื้นที่ร่วมกันอย่างมีคุณค่ามากที่สุด จากแนวคิดในการศึกษาทฤษฎีและการลงพื้นที่ศึกษาพฤติกรรมวิถีชีวิตของคนในพื้นที่ และพฤติกรรมกรรมวิถีชีวิตของนกแอ่น ที่ส่งผลต่อปฏิสัมพันธ์ของคนกับนก และตัวรูปแบบสถาปัตยกรรมเดิมที่มีอยู่ ว่าแนวทางการออกแบบจะเป็นไปในทิศทางใดตามกระบวนการนำเสนอ ที่จะสร้างพื้นที่ที่ คนกับนกสามารถอยู่ร่วมกัน ได้ตรงตามความต้องการของจุดประสงค์ เพื่อเป็นงานวิจัยที่จะสามารถเกิดขึ้นจริงได้ในอนาคต