ปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายในการพิจารณาให้คนต่างด้าวเป็นบุคคลต้องห้ามเข้ามาในราชอาณาจักรตามพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ.2522

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณสมบัติการเป็นบุคคลต้องห้ามตามพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. 2522 ในการเข้ามาในราชอาณาจักรที่ยังมีบทบัญญัติบางประการไม่สอดคล้องกับหลักแนวคิด ทฤษฎีและนโยบายของประเทศที่ต้องอาศัยแรงงานในการพัฒนาประเทศ จากการศึกษาพบว่า บทบัญญัติการห้ามมิให้คนต่างด้าวเข้ามาในราชอาณาจักรตามพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. 2522 มาตรา 12 มาตรา 16 และมาตรา 22 มีปัญหาการตีความและความไม่ชัดเจนของตัวบทกฎหมาย จนก่อให้เกิดปัญหาการใช้ดุลพินิจและการใช้อำนาจของเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองที่จะตรวจสอบคัดกรองคนต่างด้าวต้องห้ามเข้ามาในราชอาณาจักรไปในทางที่ไม่ให้เข้ามาในราชอาณาจักร กรณีดังกล่าวจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของประเทศและสิทธิของคนต่างด้าวที่มีคุณสมบัติที่ควรได้รับอนุญาตให้เข้ามาในราชอาณาจักรแต่กลับไม่ได้พิจารณาให้เข้ามาในราชอาณาจักร จากการศึกษาขอเสนอแนะว่า ให้มีการแก้ไขพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. 2522 มาตรา 12 มาตรา 16 และมาตรา 22 เพื่อกำหนดมาตรการในการพิจารณาให้คนต่างด้าวเป็นบุคคลต้องห้ามเข้ามาในราชอาณาจักรให้มีแนวทางที่ชัดเจนและเป็นเอกภาพ รวมถึงเพื่อให้กระบวนการพิจารณาอุทธรณ์คำสั่งกรณีคนต่างด้าวถูกพิจารณาให้เป็นบุคคลต้องห้าม มีหลักเกณฑ์ที่ชัดเจนเพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายทันต่อสภาพการณ์ในปัจจุบัน เป็นธรรม และเกิดประสิทธิภาพยิ่งขึ้น