ความรับผิดต่อความเสียหายอันเกิดจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย: กรณีศึกษาธุรกิจของเล่นเด็กที่ไม่ปลอดภัย

Abstract

การที่พระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายอันเกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 ซึ่งมุ่งประสงค์ที่จะคุ้มครองผู้บริโภคจากความเสียหายอันเกิดจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัยได้นำเอาหลักความรับผิดอย่างเคร่งครัดมาใช้ทำให้คุ้มครองผลประโยชน์ของผู้บริโภคได้ดีขึ้น โดยการปลดผู้บริโภคให้พ้นจากภาระที่จะต้องนำสืบความผิดอันเกิดจากการกระทำผิดโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของผู้ผลิตหรือจำหน่ายผลิตภัณฑ์นั้นซึ่งในระบอบความรับผิดเพื่อผลแห่งละเมิดตกเป็นภาระของผู้เสียหาย สาเหตุที่ทำให้ต้องใช้ระบอบกฏหมายนี้ก็เพราะเทคโนโลยีขั้นสูงสมัยนี้ มักจะทำให้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่สามัญชนธรรมดาจะมีความรู้ความเข้าใจในกลไกของผลิตภัณฑ์ที่ใช้เทคโนโลยีขั้นสูงได้ดีพอที่จะพิสูจน์ความผิดของผู้ผลิตและ/หรือผู้จำหน่ายและนำสืบได้ว่าสินค้านั้นๆมีความบกพร่องที่เป็นอันตราย ซึ่งทำให้ผู้เสียหายเพียงต้องนำสืบความเป็นเหตุเป็นผลของกันและกันระหว่างความเสียหายที่ตนได้รับกับความบกพร่องนั้นเท่านั้น