ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับหลักเกณฑ์การจดทะเบียนเครื่องหมายรับรอง

Abstract

ปัจจุบันการประกอบธุรกิจประเภทต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการขายสินค้าหรือการให้บริการจะต้องมีสัญลักษณ์หรือเครื่องหมายการค้า เพื่อใช้เป็นสิ่งที่ทำให้บุคคลทั่วไปสามารถจดจำ และติดตามหาซื้อสินค้าหรือขอรับบริการได้อย่างต่อเนื่อง ตาม พ.ร.บ. เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 ได้แบ่งเครื่องหมายออกเป็น 4 ประเภท คือ 1. เครื่องหมายการค้า 2. เครื่องหมายบริการ 3. เครื่องหมายรับรอง 4. เครื่องหมายร่วม โดยเฉพาะเครื่องหมายรับรองนั้นกฎหมายได้กำหนดให้นำบทบัญญัติเกี่ยวกับเครื่องหมายการค้าไปใช้กับเครื่องหมายรับรองโดยอนุโลม กฎหมายมิได้แยกแยะหรือกำหนดความชัดเจนของเครื่องหมายรับรองให้แตกต่างจากเครื่องหมายการค้า ก่อให้เกิดความสับสนในการจดทะเบียนและการนำมาใช้ รวมทั้งหลักเกณฑ์ในการขอจดทะเบียนที่กำหนดไว้ไม่สอดคล้องกับวัตถุประสงค์การนำเครื่องหมายรับรองไปใช้อีกด้วย จากการวิจัยพบว่า เครื่องหมายการค้ากับเครื่องหมายรับรองนั้น มีความแตกต่างกันในหลายประการทั้งในเรื่องลักษณะ วัตถุประสงค์และหน้าที่ ควรที่จะมีการแยกกฎหมายเกี่ยวกับเครื่องหมายการค้าและเครื่องหมายรับรองออกจากกัน โดยกำหนดรายละเอียดให้ครอบคลุมในเรื่องการยื่นขอจดทะเบียน อำนาจนายทะเบียน หลักการนำชื่อทางภูมิศาสตร์มาจดทะเบียน คุณสมบัติของผู้ยื่นจดทะเบียนการโอนสิทธิ รวมทั้งบทกำหนดโทษของการละเมิดเครื่องหมายรับรอง นอกจากนี้ยังพบว่า กฎหมายอังกฤษก็ได้มีการแยกบทบัญญัติเครื่องหมายรับรองออกจากกันอย่างชัดเจน ดังนั้น ผู้ศึกษาจึงเห็นสมควรที่จะมีการปรับปรุงกฎหมายเครื่องหมายการค้าให้มีบทบัญญัติเฉพาะของเครื่องหมายรับรองไว้ต่างหาก เพื่อให้เกิดความเหมาะสมและจะก่อให้เกิดความเป็นธรรมและความชัดเจนของการบังคับใช้กฎหมายเครื่องหมายรับรองของไทยได้อย่างถูกต้องและสมบูรณยั่งยืน