ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับกรณีการคุกคามทางเพศโดยการเฝ้าติดตาม ก่อให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญ และข่มขู่

Abstract

บทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญาเกี่ยวกับความรับผิดทางเพศมีแต่เฉพาะกรณีที่เป็นการกระทำต่อเนื้อตัวร่างกายของผู้ถูกกระทำโดยตรงเท่านั้น แต่เนื่องจากพฤติกรรมการคุกคามทางเพศยังมีปรากฏในรูปแบบอื่นๆอีกด้วย และแม้จะได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติในประมวลกฎหมายอาญามาตรา 397 ครอบคลุมถึงการกระทำที่เป็นการคุกคามทางเพศให้เป็นความผิดแต่กลับไม่มีการกำหนดคำนิยามความหมายเกี่ยวกับการกระทำดังกล่าวไว้ให้ชัดเจน อีกทั้งกรณีการกระทำที่มีพฤติกรรมการข่มขู่ร่วมด้วยซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่ครบองค์ประกอบความผิดต่อเสรีภาพแต่เป็นเพียงการกระทำความผิดลหุโทษตามประมวลกฎหมายอาญาเท่านั้น จึงทำให้อัตราโทษไม่เหมาะสมในการป้องกันและยับยั้งพฤติกรรมดังกล่าวเพื่อป้องกันสังคม นอกจากนี้ มาตรการอื่นทางกฎหมายเพื่อป้องกันการเกิดเหตุร้ายในอนาคตยังขาดมาตรการที่เหมาะสมในบางกรณีทำให้การบังคับใช้กฎหมายไม่มีประสิทธิภาพ เช่น กรณีการบังคับให้ผู้กระทำเข้ารับการประเมินสภาพจิต เป็นต้น