ผู้ใช้รถเข็น / ทางลาด / ประสิทธิภาพการสัญจรในอาคารสาธารณะ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการทดลองสร้างที่ว่างทางสถาปัตยกรรมที่มีลักษณะเฉพราะเจาะจง กับผู้ที่ใช้รถเข็นว่าจะเป็นอย่างไร โดยกำหนดบทบาทของสถาปัตยกรรม ให้มีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาคุณภาพชีวิต เพื่อเป็นประโยชน์ในการสร้างสรรค์ออกแบบสถาปัตยกรรมต่อไป ผลการวิเคราะห์ข้อมูลและการสร้างแนวคิดการออกแบบ มีลักษณะดังนี้การใช้พื้นที่แนวตั้ง และกรณีการเข้าถึงพื้นที่ที่มีความต่างของระดับเช่นการเปลี่ยนระดับชั้นภายใน และ ภายนอกของอาคารสถาปัตยกรรมสำหรับผู้ใช้รถเข็นนั้น จะเป็นอุปสรรคอย่างมากหากการออกแบบสามารถปรับเปลี่ยนวิธีการสัญจรในทางต่างระดับเพื่อเข้าถึงเป้าหมายและการผสมผสานกับพื้นที่กิจกรรม ให้มีความเหมาะสมกับทางสัญจรของผู้ใช้รถเข็น จะทำให้เกิดพื้นที่ที่สะดวกและมีประสิทธิภาพในการสัญจรกับผู้ใช้รถเข็นมากกว่าเดิมที่เป็นอยู่ในโลกปัจจุบันการออกแบบสถาปัตยกรรมมีลักษณะเป็นการทดลองสร้างที่ว่างเพื่อพัฒนากระบวนการในการสร้างแนวความคิด และ วิธีการในการเข้าถึงพื้นที่ให้มีสัมพันธ์ กับการเคลื่อนที่ด้วยรถเข็นโดยคำนึง ถึงวิธีการเข้าถึงส่วนต่างๆของพื้นที่ทั้ง แนวราบ และ แนวตั้งทั้ง ใน และนอกของอาคาร