ปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายในการควบคุมรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายเกี่ยวกับรถจักรยานยนต์ขนาด ใหญ่ จากการศึกษาพบว่า ประการแรก พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2522 และพระราชบัญญัติ รถยนต์ พ.ศ.2522 มิได้กำหนดนิยามของรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่ไว้ มีเพียงการให้คำนิยาม รถจักรยานยนต์ทั่วไปเท่านั้น ทำให้เกิดความไม่ชัดเจนในการกำหนดวิธีการดูแลและควบคุม ประการที่สอง พระราชบัญญัติรถยนต์ พ.ศ.2522 มิได้มีการกำหนดประเภทของใบอนุญาตขับขี่ รถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่ เนื่องจาก ใบอนุญาตขับขี่เป็นเครื่องมือที่รัฐใช้ในการควบคุมการใช้ ยานพาหนะบนถนนสาธารณะเพื่อลดการเกิดอุบัติเหตุ ประการที่สาม การกำหนดเกณฑ์อายุของ ผู้ประสงค์ขอรับใบอนุญาตขับขี่รถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่ตามพระราชบัญญัติรถยนต์ พ.ศ.2522 เมี่อบุคคลมีอายุ 18 ปี สามารถขอรับใบอนุญาตขับขี่รถ จักรยานยนต์ได้ซึ่งไม่ได้จำกัดขนาด เครื่องยนต์ แต่รถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่นั้นจำเป็นที่จะต้องใช้ทักษะและประสบการณ์ในการขับขี่ ที่มากกว่ารถจักรยานยนต์ตามปกติ เพราะสาเหตุของการเกิดอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์นั้นมักจะ เกิดจากผู้ขับขี่ที่ขาดประสบการณ์หรือผู้ขับขี่มือใหม่และขาดวุฒิภาวะ ประการทส การชำระภาษี รถจักรยานยนต์ประจำปี รถจักรยานยนต์ปกติจะเสียภาษีประจำปี เพียงคันละ 100 บาทเท่านั้นโดย คิดตามจำนวนคัน เมื่อพิจารณาถึงรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่แล้ว เครื่องยนต์ จะมีความจุกระบอกสูบ ที่มากกว่ารถจักรยานยนต์ปกติ ดังนั้นการคิดภาษีประจำปีตามจำนวนคันจึงไม่เหมาะสม และประการ ที่ห้า การงดรับจดทะเบียนรถจักรยานยนต์ที่ประกอบจากชิ้นส่วนของรถที่ใช้แล้วที่นำมาจากต่าง ประเทศ รถจักรยานยนต์ที่ประกอบขึ้นใหม่หากได้มีการปฏิบัติตามขั้นตอนที่กำหนดไว้อย่างถูกต้อง ย่อมมิใช่รถที่ผิดกฎหมายแต่อย่างใด แต่สิ่งที่ผิดและเกิดปัญหานั้นอยู่ที่กระบวนการดำเนินการรับ จดทะเบียน ซึ่งเกิดจากตัวผู้ประกอบการที่หลบเลี่ยงภาษี ประกอบกับเจ้าหน้าที่ของรัฐรู้เห็นเป็นใจ ให้เกิดการกระทำผิดขึ้น ดังนันจึงควรมีการกำหนดคำนิยาม “รถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่” คือ “รถจักรยานยนต์ที่มีขนาดเครื่องยนต์ตั้งแต่ 250 ซีซี ขึ้นไป” ควรมีการกำหนดประเภทใบอนุญาต ขับขี่สำหรับรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่ ควรกำหนดเกณฑ์อายุของผู้ประสงค์ขอรับใบอนุญาตขับขี่ ให้มีอายุตั้งแต่ 21 ปีขึ้นไป ควรปรับปรุงวิธีการจัดเก็บภาษีประจำปีใหม่ โดยคิดจากปริมาตรความจุ กระบอกสูบ และควรยกเลิกกฎกระทรวงงดรับจดทะเบียนรถที่ประกอบจากชิ้นส่วน ของรถที่ใช้แล้ว ที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ พ.ศ.2556 เพื่อเป็นการลดปัญหาการเกิดอุบัติเหตุและทำให้กฎหมายมี ประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น