สถานปฏิบัติธรรมโดยอาศัยหลักการมรณานุสติ

Abstract

การศึกษาข้อมูลเพื่อจัดทำวิทยานิพนธ์ สถาปัตยกรรมกับหลักการมรณานุสติ ได้เกิดการทำให้ การเชื่อมโยงเอาหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับสัจธรรมในเรื่อง “ความตาย” มาร่วมกับการออกแบบงานสถาปัตยกรรม โดยสถาปัตยกรรมนั้นถือเป็นสิ่งสนับสนุน 1 ใน 7 ของสัปปายะ ตามคำกล่าวถึงในเรื่องว่าเป็นสถานที่ ที่เป็นเครื่องมือสนับสนุนในการปฏิบัติ การเจริญมรณานุสติให้สมาธินั้นตั้งมั่นอยู่ได้ วิธีการศึกษาเกิดขึ้นโดยการศึกษาบทความและหนังสือที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของความตายโดยมีเรื่องของมรณานุสติเป็นหลัก รวมทั้งเก็บข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหลักธรรมและวิธีการฝึกการเจริญมรณานุสติ โดยใช้โปรแกรมการฝึกของโครงการ “ความตายออกแบบได้” ของหอจดหมายเหตุพุทธทาส เป็นโปรแกรมเบื้องต้นร่วมกับการศึกษาโครงการปฏิบัติธรรมของเสถียรธรรมสถาน ซึ่งเป็นโครงการที่เกิดขึ้นแล้วในปัจจุบันและศึกษากิจกรรมที่เกิดขึ้นภายในโครงการ โดยศึกษาร่วมด้วยว่าจะเกิด sense of space และ perception อย่างไรต่อผู้เข้าร่วมกิจกรรม ผลและการประยุกต์การนำไปออกแบบ จากศึกษาหลักการมรณานุสตินั้นมีความสอดคล้องกันของสัจจะชีวิตและสัจจะวัสดุ คือมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป ไม่อาจหลีกหนี สิ่งที่หลงเหลืออยู่คือประโยชน์และคุณความดี จากการวิเคราะห์องค์ประกอบของการเกิด sense of space และ perception ที่เกิดขึ้นจากสภาวะการรับรู้ของผู้เข้าร่วมกิจกรรมทำให้ได้ keyword ทางสถาปัตยกรรมเบื้องต้น 3 สิ่ง เพื่อจำกัดขอบเขตการศึกษาและการทดลองทางสถาปัตยกรรม อันได้แก่ ระนาบ แสง และวัสดุที่ก่อให้เกิดการส่งเสริมสภาวะทางการรับรู้ที่มีความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับหลักการมรณานุสติเมื่อถูกนำออกแบบมาเป็นตัวสถาปัตยกรรม