สถาปัตยกรรม รอยต่อระหว่างจุดเริ่มต้นและปลายทางของงานไม้

Abstract

ปัจจุบัน ความเข้าใจในเรื่องของวัสดุประเภทไม้ ทั้งชนิด รูปแบบและวิธีการก่อสร้างถูกให้ความสนใจอยู่ในวงจำกัด ในขณะที่สังคม ให้ความสนใจกับวัสดุยุคใหม่ เช่น พลาสติกโพลิเมอร์ คอนกรีต ทั้งๆที่รูปแบบของไม้ สู่การเปลี่ยนแปลงเป็นงานสถาปัตยกรรม อันนำไปสู่ข้อสงสัยและคำถาม ถึงความเป็นไปได้บางอย่าง ของทิศทางการออกแบบไม้ และงานสถาปัตยกรรม โครงการวิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรม รอยต่อระหว่างจุดเริ่มต้นและปลายทางของงานไม้ เป็นโครงการออกแบบเชิงทดลอง เพื่อค้นหาความเป็นไปได้ในการสร้างงานสถาปัตยกรรม ด้วยเทคนิคการเข้าไม้ที่มีอยู่เดิม และนำมาพัฒนาต่อ เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด มีความยืดหยุ่นสามารถปรับเข้ากับพื้นที่ๆมีลักษณะเฉพาะ หรือบริบทที่มีข้อจำกัดด้านการก่อสร้าง ด้วยการศึกษา รวบรวม จำแนก รูปแบบของการเข้าไม้แบบต่างๆ ที่มีศักยภาพในการสร้างพื้นที่อย่างมีระบบ ลดความซับซ้อนในการต่อหรือการเข้าไม้ลง เพื่อความเข้าใจง่ายแก่บุคคลทั่วไปและยังสามารถนำไปพัฒนาต่อยอด หรือซ่อมแซมได้ได้ด้วยตนเอง และยังเป็นการรวบรวมองค์ความรู้ เทคนิค ในเรื่องของงานไม้ผ่านตัวสถาปัตยกรรมซึ่งทำให้เกิดประโยชน์ในด้านการศึกษา และสามารถนำไปต่อยอดได้ในอนาคตผ่านพื้นที่รอยต่อเหล่านี้แก่สังคม อีกทั้งยังเป็นการส่งเสริม การใช้วัสดุที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอีกด้วย ทั้งนี้กระบวนการออกแบบและทดลอง จะมุ่งเน้นไปที่การศึกษา พัฒนาเทคนิคการเข้าไม้ไปสู่องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม การประกอบยึดไม้เข้าด้วยกันอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อลดการใช้ไม้ที่มีหน้าตัดขนาดใหญ่และยังคงเป็นการใช้ไม้ได้อย่างคุ้มค่า และสามารถปรับใช้ให้เข้ากับสถาปัตยกรรมที่มีอยู่เดิม หรือสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองได้ โดยปฏิเสธการใช้วัสดุช่วยยึดใดๆ นอกจากระบบการเข้าไม้ที่ถูกพัฒนาเท่านั้น และยังสามารถลดปัญหาการก่อสร้างจากพื้นที่ๆมีความเฉพาะตัวสูง นอกจากนี้ยังเป็นการสอดแทรกพื้นที่ ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมให้กับผู้ใช้งานเกิดประสบการณ์การศึกษาเรียนรู้ผ่านพื้นที่รอยต่อ พื้นที่ปฏิสัมพันธ์ และสภาพแวดล้อม