ปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายเกี่ยวกับการบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมในอาณาเขตทะเลไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาปัญหาการบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมในเขตทะเลของประเทศไทย ซึ่งบทบัญญัติแห่งกฎหมายไม่ครอบคลุมกับปัญหาสิ่งแวดล้อมทางทะเล จากการศึกษาพบว่า พ.ร.บ.ส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 มีขอบเขตการบังคับใช้บริเวณที่เป็นน่านน้ำภายในและทะเลตามอาณาเขตของประเทศไทยเท่านั้น ส่วนเขตพื้นที่อื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นเขตต่อเนื่อง เขตเศรษฐกิจจำเพาะและไหล่ทวีป ซึ่งเป็นอาณาเขตที่ประเทศไทยมีอำนาจอธิปไตยตามอนุสัญญากรุงเจนีวาว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ. 1958 และอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ. 1982 ที่จะต้องมีผลผูกพันตามพันธกรณีในการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมในเขตท้องทะเล เมื่อ พ.ร.บ.ส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ไม่อาจจะใช้บังคับได้แล้ว ย่อมทำให้เกิดปัญหาต่อการบังคับใช้กฎหมายของประเทศไทยที่ไม่อาจจะส่งเสริมและคุ้มครองสิ่งแวดล้อมตามพันธกรณีได้ จึงเสนอแนะว่า ควรเพิ่มนิยามศัพท์ใน พ.ร.บ.ส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ให้ครอบคลุมทุกอาณาเขตของประเทศไทยที่ใช้ประโยชน์ได้และมีอำนาจอธิปไตยเหนือเขตพื้นที่ทางทะเล และแก้ไขมาตรา 96 ให้ครอบคลุมถึงมาตรการป้องกัน โดยเพิ่มคำว่า “อาจก่อให้เกิด” และ “สาธารณสมบัติของแผ่นดิน” เพื่อให้เป็นการคุ้มครองสาธารณสมบัติของแผ่นดิน และให้ศาลปกครองมีอำนาจในการพิจารณาคดีความเสียหายทางสิ่งแวดล้อมในทะเล เนื่องจากเป็นควมเสียหายของรัฐโดยตรง