ปัญหากฎหมายในการส่งเสริมธุรกิจท่องเที่ยวทางเรือสำราญของประเทศไทย

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงปัญหากฎหมายในการส่งเสริมธุรกิจท่องเที่ยวทางเรือสำราญของประเทศไทย อันได้แก่ บทนิยามศัพท์ของเรือสำราญซึ่งยังไม่มีความสอดคล้องกับการใช้งานเพื่อการพาณิชย์ตลอดจนการกำหนดระยะเวลาและการต่ออายุสัญญาประกันตามมาตรการการนำเข้าเรือสำราญเป็นการชั่วคราวของประเทศไทยยังมีความไม่เหมาะสมต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวทางเรือสำราญ อีกทั้งประเทสไทยก็ยังมีมาตรการการยกเว้นภาษีเงินได้นิติบุคคลสำหรับผู้ประกอบธุรกิจเรือสำราญอันเป็นอุปสรรคที่สำคัญต่อการพัฒนาธุรกิจท่องเที่ยงทางเรือสำราญ จากการศึกษาพบว่า กฎหมายของสาธารณรัฐสิงคโปร์ สหราชอาณาจักรและสาธารณรัฐมอลตาได้กำหนดบทนิยามศัพท์ของเรือสำราญโดยให้หมายความรวมถึงการใช้งานเพื่อการพาณิชย์ด้วย ทำให้เกิดความชัดเจนว่าเรือสำราญสามารถนำมาใช้งานเพื่อการพาณิชย์ได้ตลอดจนการกำหนดระยะเวลาและการต่ออายุสัญญาประกันตามมาตรการการนำเข้าเรือสำราญเป็นการชั่วคราวของแต่ละประเทศดังกล่าวนั้นก็มีความเหมาะสมต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวทางเรือสำราญมากกว่าของประเทสไทย นอกจากนี้ กฎหมายของสาธารรัฐมอลตายังกำหนดให้มีการนำมาตรการภาษีระวางน้ำหนักบรรทุกมาใช้บังคับเพื่อยกเว้นภาษีเงินได้นิติบุคคลของผู้ประกอบธุรกิจเรือสำราญอีกด้วย