ปัญหาการบังคับใช้พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550

Abstract

การใช้ความรุนแรงในครอบครัวเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์เชิงอำนาจโดยทัศนะคติความเชื่อที่ว่าผู้ชายมีอำนาจเหนือกว่าผู้หญิง อันเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน แม้ว่ารัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ในมาตรา 52 ได้บัญยัติรับรองสิทธิ เด็ก สตรี และบุคคลในครอบครัวมีสิทธิได้รับความคุ้มครองจากรัฐให้ปราศจากการใช้ความรุนแรงและการปฎิบัติอันไม่เป็นธรรม ทั้งมีสิทธิได้รับการบำบัดฟื้นฟูในกรณีที่มีเหตุดังกล่าว ส่งผลให้รัฐได้ตราพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550 โดยมุ่งให้ความคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว บำบัดฟื้นฟูผู้กระทำความรุนแรง และสามารถรักษาความสัมพันธ์อันดีในครอบครัวไว้ได้ จากการศึกษาพบว่าการบังคับใช้ พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550 มีปัญหาหลายประการ ได้แก่ นิยามของคำว่า “ความรุนแรงในครอครัว” และ “บุคคลในครอบครัว” ความผิดฐานกระทำความรุนแรงในครอบครัวเป็นความผิดอันยอมความได้ อำนาจศาลในการพิจารณาคดี อำนาจพนักงานเจ้าหน้าที่ การคุ้มครองพนักงานเจ้าหน้าที่ในการปฎิบัติหน้าที่ และไม่มีบทบัญญัติเกี่ยวกับการรับฟ้องพยานหลักฐานในกรณีผู้กระทำความรุนแรง เนื่องจากถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัวก่อนอย่างต่อเนื่อง