การออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้นำตนเองในการพัฒนาทักษะปฏิบัติท่ารำสำหรับนักเรียนนาฏศิลป์ระดับอาชีวศึกษา.

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้น าตนเอง ในการพัฒนาทักษะปฏิบัติท่าร า ส าหรับนักเรียนนาฏศิลป์ ระดับอาชีวศึกษา 2) เพื่อเปรียบเทียบผลการ ปฏิบัติท่าร าหลังการใช้กิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้น าตนเอง ส าหรับนักเรียนนาฏศิลป์ ระดับ อาชีวศึกษากับเกณฑ์ร้อยละ 80 ขึ้นไป เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบสอบถามคุณลักษณะความ พร้อมของการเรียนรู้ด้วยการชี้น าตนเอง 2) แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้น าตนเอง 3) แบบประเมินทักษะปฏิบัติท่าร า กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย กลุ่มที่ 1 นักเรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพปี ที่ 3 สาขาวิชานาฏศิลป์ ไทย สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ จ านวน 369 คน ได้มาจากการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ กลุ่มที่ 2 นักเรียนชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพปีที่ 3 สาขาวิชานาฏศิลป์ ไทย วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี จ านวน 46 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบกลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีผลการวิจัย พบว่า 1) การออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้น าตนเอง ส าหรับ นักเรียนนาฏศิลป์ ระดับอาชีวศึกษา ประกอบด้วย 5 ขั้นตอน ได้แก่ 1. ขั้นเชื่อมโยงความรู้เก่าและสร้าง เป้าหมายใหม่ 2. ขั้นสาธิต 3. ขั้นลงมือปฏิบัติ 4. ขั้นแลกเปลี่ยนเรียนรู้5. ขั้นน าเสนอการปฏิบัติที่ดี มีประสิทธิภาพ 83.44/86.20 2) ผลการเปรียบเทียบคะแนนทักษะปฏิบัติท่าร าของนักเรียนนาฏศิลป์ ระดับ อาชีวศึกษา หลังใช้กิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้น าตนเอง มีค่าเฉลี่ย 17.24 ค่าส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน 1.14อยู่ในระดับคุณภาพดีมาก (t= 7.38, P=.00) คิดเป็นร้อยละ 86.20 สูงกว่าเกณฑ์ที่ก าหนด อย่างมีนัยส าคัญทางสถิติที่ระดับ .05แสดงว่าการเรียนด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการชี้น าตนเองท าให้ผู้เรียนพัฒนาทักษะปฏิบัติท่าร าตามเกณฑ์มาตรฐานที่ก าหนด