ปัญหากฎหมายในการบังคับหลักประกันประเภทลิขสิทธิ์โปรแกรมประยุกต์โทรศัพท์เคลื่อนที่ ตามพระราชบัญญัติหลักประกันทางธุรกิจ พ.ศ.2558

Abstract

กฎหมายไทยเกี่ยวกับหลักประกันการชำระหนี้บัญญัติอยู่ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ซึ่งแบ่งการประกันชำระหนี้ออกเป็น 2 ประเภทคือการประกันชำระหนี้ด้วยบุคคล หรือที่เรียกว่าการค้ำประกันและการประกันการชำระหนี้ด้วยทรัพย์ซึ่งนั่นก็คือการจำนองและการจำนำอย่างไรก็ตามในการจำนองและการจำนำนั้น ต่างเป็นหลักประกันการชำระหนี้ที่มีข้อจำกัดมาก เนื่องจากการจำนองจำกัดเฉพาะอสังหาริมทรัพย์และสังหาริมทรัพย์ มีทะเบียนบางประเภท ดังนั้น ทรัพย์สินที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจอื่นไม่สามารถนำมาจำนองเป็นประกันการชำระหนี้ได้ และในส่วนของการจำนำกฎหมายกำหนดเงื่อนไขการจำนำ ให้ผู้จำนำต้องส่งมอบทรัพย์ที่จำนำแก่ผู้รับจำนำ ซึ่งจะทำให้ไม่สามารถใช้สอยทรัพย์นั้นได้ตามปกติในการดำเนินธุรกิจ