ปัญหาและอุปสรรคในการออกโฉนดที่ดินตามประมวลกฎหมายที่ดิน พ.ศ.2497 แก่ผู้ครอบครองและทำประโยชน์ในที่ดินก่อนประมวลกฎหมายที่ดิน พ.ศ.2497 โดยไม่ได้แจ้งการครอบครอง

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาปัญหาการออกโฉนดที่ดินที่ไม่ได้แจ้งการครอบครอง ส.ค.1 ตาม ระเบียบคณะกรรมการจัดที่ดินแห่งชาติ พ.ศ.2532 ตามข้อ 7 (3) กำหนดเงื่อนไขเด็ดขาดว่าห้ามมิให้ ออกโฉนดที่ดินสำหรับที่ดินที่ไม่มีหลักฐานแจ้งการครอบครอง (ส.ค.1) ใบจอง ใบเหยียบย่ำ หนังสือรับรองการทำประโยชน์ โฉนดตราจอง ตราจองที่ตราว่า “ได้ทำประโยชน์แล้ว” จึงเป็นการ ตัดสิทธิผู้ครอบครองทำประโยชน์ในที่ดินอยู่ก่อนประมวลกฎหมายที่ดินใช้บังคับ แต่ถ้ามีความ จำเป็นและต้องได้รับอนุมัติจากผู้ว่าราชการจังหวัด กฎหมายเปิดโอกาสให้มีการพิสูจน์สิทธิในที่ดิน นั้นๆ ในการที่จะออกโฉนดที่ดินตามมาตรา 59 ทวิ แห่งประมวลกฎหมายที่ดินได้ ดังนั้นการที่รัฐ ออกระเบียบคณะกรรมการจัดที่ดินแห่งชาติ พ.ศ.2532 มากำหนดเงื่อนไข จึงเป็นการตัดสิทธิ ประชาชนผู้ครอบครองที่ดินมาก่อนประมวลกฎหมายที่ดิน ในการที่จะขอออกโฉนดที่ดิน ตาม มาตรา 59 ทวิ แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน ทั้งที่ก่อนมีระเบียบคณะกรรมการจัดที่ดินแห่งชาติ พ.ศ. 2532 ดังกล่าว สามารถดำเนินการได้จึงเป็ นการไม่ยุติธรรมสำหรับประชาชน อีกทั้งระเบียบ คณะกรรมการจัดที่ดินแห่งชาติ พ.ศ.2532 นี้ยังเป็นการยกเลิกมาตรา 59 ทวิ มิให้ใช้สำหรับที่ดินที่ ไม่มีหลักฐานการแจ้งการครอบครอง (ส.ค.1) โดยปริยาย เห็นควรยกเลิกระเบียบคณะกรรมการจัด ที่ดินแห่งชาติ พ.ศ.2532 ข้อ 7 (3) ดังกล่าวเพื่อความเป็นธรรมและเป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชน ได้พิสูจน์สิทธิของตนตามมาตรา 59 ทวิ แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน เช่นเดียวกับผู้ครอบครองที่ดิน ทั่วไป