ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงาน บริษัทแห่งหนึ่งในเขตนอกนิคมอุตสาหกรรม ในอาเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา

Abstract

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับแนวโน้มการลาออกของพนักงาน 2) ศึกษาระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงาน 3) ศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยด้านข้อมูลส่วนบุคคล เรื่องเพศ อายุ ระดับการศึกษา ระยะเวลาการปฏิบัติงาน หน่วยงาน รายได้ สถานอาพสมรส อาระครอบครัว ที่ส่งผลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงาน 4) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออก ที่มีอิทธิพลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงาน ขนาดตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ พนักงานเฉพาะกลุ่มคนไทยของบริษัทแห่งหนึ่ง ในเขตนอกนิคมอุตสาหกรรม อ.พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา กลุ่มตัวอย่างพนักงาน จานวน175 คน เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม แบบมาตราส่วน 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ค่าความแปรปรวนทางเดียว การทดสอบค่าที เปรียบเทียบความแตกต่างเป็นรายคู่โดยวิธี LSD และสมการถดถอย ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับแนวโน้มการลาออกของพนักงาน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ระดับปัจจัยที่มีผลต่อแนวโน้มการลาออกได้แก่ ด้านนโยบายการบริหารงาน ด้านลักษณะงาน ด้านความเจริญก้าวหน้าในงาน ด้านเงินเดือนและค่าตอบแทน ด้านความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน ด้านผู้บังคับบัญชา ด้านติดต่อสื่อสารอายในองค์กร และด้านสอาพแวดล้อมในการทางาน โดยรวมอยู่ในระดับมาก 3) ผลการเปรียบเทียบลักษณะทางประชากรศาสตร์ที่มีผลต่อแนวโน้มการลาออก พบว่าลักษณะทางประชากรศาสตร์รวมถึง เพศ อายุ ระดับการศึกษา ระยะเวลาการปฏิบัติงาน หน่วยงาน รายได้เฉลี่ยต่อเดือนที่แตกต่างกันมีผลต่อผล แนวโน้มการลาออกที่ไม่แตกต่างกัน แต่ลักษณะทางประชากรศาสตร์ด้านสถานอาพแต่ต่างกัน มีผลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงานโดยรวมแตกต่าง 4) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อแนวโน้มการลาออก มีดังนี้ ด้านนโยบายและการบริหารงาน ด้านความเจริญก้าวหน้าในงาน ด้านความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน อิทธิพลต่อแนวโน้มการลาออก อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05