ปัญหาการคุ้มครองสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้า กรณีใช้สินค้าละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้า

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาปัญหาการคุ้มครองสิทธิเจ้าของเครื่องหมายการค้ากรณีใช้สินค้าละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้า โดยการคุ้มครองสิทธิเจ้าของเครื่องหมายการค้าเมื่อพิจารณาบทบัญญัติในพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 ที่ใช้บังคับในปัจจุบันแล้วปรากฏว่าบทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าวยังมีปัญหาทางกฎหมายในการบังคับใช้เพื่อให้ความคุ้มครองสิทธิแก่เจ้าของเครื่องหมายการค้าหลายประการ เช่น ปัญหาในการวินิจฉัยคดีละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้า เนื่องจากกฎหมายการค้าไม่มีบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติถึงการกระทำอันเป็นการละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้าไว้โดยตรง ทำให้กฎหมายเครื่องหมายการค้ามีความแตกต่างจากทรัพย์สินทางปัญญาประเภทอื่น ปัญหาทางกฎหมายดังกล่าวทำให้ศาลจะต้องนำหลักกฎหมายอื่นที่ใกล้เคียงอย่างยิ่งหรือหลักกฎหมายทั่วไปดังกล่าวมาปรับใช้ด้วยความระมัดระวังไม่ให้ขัดต่อเจตนารมณ์ของหลักการคุ้มครองสิทธิในการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา และยังมีปัญหาการเรียกค่าเสียหายในคดีละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้า เนื่องจากไม่มีบทบัญญัติของกฎหมายในการเรียกค่าเสียหายจากการละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้าไว้โดยเฉพาะ ทำให้ต้องอาศัยบทบัญญัติว่าด้วยละเมิด ตามบรรพ 2 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาบังคับใช้กับกรณีดังกล่าว ซึ่งไม่สอดคล้องกับภาระในการพิสูจน์ค่าเสียหายในคดีละเมิดสิทธิในเครื่องหมายการค้าของเจ้าของเครื่องหมายการค้า เช่น การเรียกค่าเสียหายจากการใช้จ่ายในการจ่ายเงินรางวัลผู้แจ้งเบาะแส และค่าจ้างนักกฎหมายหรือทนายความเพื่อปกป้องรักษาสิทธิของเจ้าของเครื่องหมายการค้า ซึ่งถือว่าเป็นค่าสียหายอย่างอื่นอันจำเป็นที่เจ้าของเครื่องหมายการค้าควรจะมีสิทธิในการเรียกค่าเสียหายดังกล่าว เฉกเช่นเดียวกับเจ้าของลิขสิทธิ์และสิทธิของนักแสดงที่มีสิทธิเรียกค่าเสียหายดังกล่าว