ความรับผิดท่างแพ่งของผู้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการขับรถในขณะเมาสุราของลูกค้า

Abstract

สารนิพนธ์เรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงแนวคิด ประวัติความเป็นมา และทฤษฎี เกี่ยวกับความรับผิดทางแพ่งของผู้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ วิเคราะห์เปรียบเทียบความรับผิดทางแพ่งของผู้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตามกฎหมายไทยกับกฎหมายต่างประเทศ และเสนอแนวทางการแก้ไขปัญหา เพื่อกำหนดความรับผิดทางแพ่งของผู้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการขับรถในขณะเมาสุราของลูกค้า จากการศึกษาพบว่า ในปัจจุบันประเทศไทยไม่มีกฎหมายที่กำหนดให้ผู้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต้องรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการขับรถในขณะเมาสุราของลูกค้าโดยตรงความรับผิดของผู้ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จึงต้องพิจารณาจากบทบัญญัติในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะละเมิด และพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 ซึ่งพบว่ายังไม่มีความเหมาะสมเพียงพอ ในขณะที่ สหรัฐอเมริกาและประเทศแคนาดา มีกฎหมายความรับผิดของร้านค้าเหล้า (Dram Shop Liability) บัญญัติให้บุคคลที่ขายเครื่องดื่มแอลกอออล์โดยฝ่าฝืนกฎหมายต้องรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดจากความมึนเมาของบุคคลที่ดื่มสุรา รวมถึงการขับรถในขณะเมาสุรา อันเป็นความรับผิดโดยเคร่งครัด และมีหลักกฎหมายจารีตประเพณีกำหนดให้ผู้ขายมีหน้าที่ในการใช้ความระมัดระวังมิเช่นนั้นต้องรับผิดฐานละเมิดโดยประมาทเลินเล่อ (Negligence)