มาตรการทางกฏหมายเกี่ยวกับการลงโทษที่เหมาะสมกับผู้กระทำความผิดไม่ติดนิสัย

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการลงโทษกับผู้กระทำความผิดไม่ติดนิสัย โดยจะทำการศึกษาแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องและทำการศึกษาพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560 และกฎหมายที่เกี่ยวข้องในการกำหนดมาตรการลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา สำหรับความผิดที่ไม่ร้ายแรง สาเหตุการกระทำผิด การกำหนดโทษ การลงโทษจำคุก และการลงโทษโดยไม่ใช้วิธีการจำคุก โดยทำการศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายมหาชนระหว่างประเทศ กฎหมายต่างประเทศ อาทิ สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา และประเทศ ญี่ปุ่น เป็นต้น เพื่อเสนอแนวทางการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องดังกล่าว จากการศึกษาพบว่า ในการดำเนินการลงโทษแก่ผู้กระทำความผิดไม่ติดนิสัยตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560 และกฎหมายที่เกี่ยวข้องยังมีประเด็นปัญหา ได้แก่ ประการแรกคือ ปัญหาการไม่มีกระบวนการพิจารณาเป็นการเฉพาะสำหรับผู้กระทำความผิดไม่ติดนิสัย ประการที่สองคือ ปัญหาการไม่มีบทบัญญัติของกฎหมายในการดำเนินการลงโทษจำคุกหรือคุมขังในเรือนจำเป็นการเฉพาะของผู้กระทำ ความผิดไม่ติดนิสัย และประการที่สามคือ ปัญหาการไม่มีบทบัญญัติให้กรมราชทัณฑ์เป็นการเฉพาะในการบริหารจัดการของผู้กระทำความผิดไม่ติดนิสัย แต่จากการศึกษาแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องเมื่อบุคคลในสังคมกระทำการฝ่าฝืนต่อกฎเกณฑ์ที่กำหนดไว้ถึงจะเป็นความผิดและสมควรได้รับการลงโทษแต่โทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดจะต้องไม่ก่อให้เกิดผลร้ายอันไม่พึงประสงค์แก่ผู้กระทำความผิดนั้น นอกจากนั้นจากการศึกษากฎหมายมหาชนระหว่างประเทศและกฎหมายในต่างประเทศที่กล่าวข้างต้น พบว่ามีกระบวนพิจารณาเป็นการเฉพาะสำหรับผู้กระทำผิดที่ไม่ติดนิสัยและบทบัญญัติของกฎหมายในการลงโทษจำคุกเป็นการเฉพาะ ตลอดจนมีการบริหารจัดการเกี่ยวกับการลงโทษผู้กระทำผิดไม่ติดนิสัยเป็นการเฉพาะตามกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง นอกจากนั้นระบบการลงโทษยังประกอบด้วยการปฎิบัติต่อนักโทษ โดยมีจุดมุ่งหมายสำคัญที่จะให้นักโทษกลับตัวและฟื้นฟูทางสังคม และต้องได้รับการปฏิบัติให้หมาะสมกับวัยและสถานะทางกฎหมาย