มาตรการควบคุมการประกอบธุรกิจของนายประกันในชั้นศาล
| dc.contributor.author | ประเสริฐศักดิ์ ณรงค์รักเดช | th_TH |
| dc.date.accessioned | 2021-06-10T03:10:53Z | |
| dc.date.available | 2021-06-10T03:10:53Z | |
| dc.date.issued | 2549 | |
| dc.description.abstract | การประกอบธุรกิจของนายประกันในชั้นศาล เป็นธุรกิจที่เกิดขึ้นจากผลกฎหมายของรัฐที่คุ้มครองสิทธิเสรีภาพของผู้ต้องหาหรือจำเลยในระหว่างถูกดำเนินคดีอาญาให้ได้รับอิสรภาพชั่วคราวจนกว่าจะได้มีการพิสูจน์ว่ากระทำความผิดหรือไม่ บางครั้งผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีหลักประกัน มีหลักประกันไม่เพียงพอ หรือเตรียมหลักประกันมายื่นไม่ทันในการยื่นคำร้องขอปล่อยชั่วคราวต่อศาล ทำให้มีการประกอบธุรกิจนายประกันในชั้นศาล โดยเรียกค่าตอบแทนในการใช้หลักประกันจากผู้ต้องหา จำเลย หรือบุคคลผู้ว่าจ้าง ซึ่งมีผลประโยชน์มากมายมหาศาล แทนที่จะเป็นการส่งเสริมกระบวนการยุติธรรมทางอาญา และช่วยลดงบประมาณของรัฐในการควบคุมผู้ต้องหาหรือจำเลยในระหว่างถูกดำเนินคดี โดยหากพิสูจน์ได้ว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยกระทำความผิดจริงก็สามารถนำมาลงโทษได้ แต่กลับก่อให้เกิดปัญหาต่าง ๆ ขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นผลกระทบต่อศาล พนักงานอัยการ ทนายความ ผู้ต้องหา จำเลย หรือบุคคลอื่น จึงเห็นควรปรับปรุงหามาตรการและแนวทางในการแก้ไขเพื่อควบคุมดูแลการประกอบธุรกิจของนายประกัน ทำให้เกิดประโยชน์แก่กระบวนการยุติธรรมทางอาญาอย่างแท้จริง การปล่อยชั่วคราวเป็นมาตรการของรัฐในการคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของผู้ต้องหาหรือจำเลย เป็นการผ่อนปรนให้ผู้ต้องหาหรือจำเลยได้รับอิสรภาพชั่วคราว จนกว่ามีการพิสูจน์ความผิด หากมีการควบคุมผู้ต้องหาหรือจำเลยไว้ในระหว่างถูกดำเนินคดีเสมือนเป็นการลงโทษไว้ล่วงหน้า เว้นแต่มีเหตุจำเป็นตามที่กฎฆมายบัญญัติไว้ จึงเป็นช่องทางของบุคคลหรือกลุ่มบุคคลเข้าไปหาผลประโยชน์จากการรับจ้างประกันหรือปล่อยชั่วคราว โดยไม่มีกฎหมายหรือมาตรการใดเข้าไปควบคุมดูแล การประกอบธุรกิจของนายประกันจึงไม่ดำเนินการเพื่อคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของผู้ต้องหาหรือจำเลยอย่างแท้จริง จากการศึกษาวิจัยพบว่า ปัญหาสำคัญประการหนึ่งที่ทำให้เกิดปัญหาในการประกอบธุรกิจของนายประกัน เนื่องจากยังขาดหลักเกณฑ์ทางกฎหมายที่เข้าไปควบคุมดูแลธุรกิจของนายประกัน และหลักเกณฑ์ทางกฎหมายที่นำมาใช้บังคับควบคุมแก้ไขในปัญหาที่เกิดขึ้น ส่งผลให้เกิดปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ สรุปได้ดังนี้ ประการแรก การประกอบธุรกิจของนายประกันในชั้นศาลยังขาดหลักเกณฑ์ทางกฎหมายที่ให้อำนาจหน่วยงานใดเข้าไปควบคุมดูแล การกำหนดคุณสมบัติ การขึ้นทะเบียน อัตราค่าตอบแทน การกำหนดหลักประกัน การจัดทำสัญญา และมาตรการในการลงโทษ ประการที่สอง บทบัญญัติของกฎหมายที่นำมาใช้ในกรณีที่นายประกันอาชีพก่อให้เกิดปัญหาขึ้นว่าควรบังคับตามกฎฆมายใด ประการที่สาม หลักเกณฑ์ที่ศาลนำมาใช้บังคับในการควบคุมการประกอบธุรกิจของนายประกันยังไม่ชัดเจน ผู้เขียนจึงมีข้อเสนอแนะในการควบคุมดูแลและปรับปรุงแก้ไขการควบคุมการประกอบธุรกิจของนายประกันในชั้นศาล ดังนี้ 1) ควรออกกฎหมายให้ศาลหรือหน่วยงานใดเข้าไปควบคุมดูแลการประกอบธุรกิจของนายประกัน การกำหนดคุณสมบัติของนายประกันอาชีพ การขึ้นทะเบียนเพื่อใช้ในการควบคุมตรวจสอบ การกำหนดอัตราค่าตอบแทนที่แน่นอน การกำหนดหลักประกันที่นายประกันอาชีพนำมายื่นต่อศาล การจัดทำสัญญาว่าจ้างระหว่างนายประกันอาชีพกับบุคคลผู้ว่าจ้างเป็นนหนังสือ และมาตรการในการลงโทษนายประกันอาชีพที่ชัดเจน 2) การค้นคว้าหาหลักเกณฑ์ของบทบัญญัติกฎหมายที่มีอยู่และนำมาบังคับใช้แก่นายประกันอาชีพที่ก่อให้เกิดปัญหาขึ้น 3) หลักเกณฑ์และมาตรการของศาลที่ชัดเจนและบังคับใช้ได้ที่นำมาควบคุมการประกอบธุรกิจของนายประกัน โดยมีมาตรการลงโทษอย่างจริงจัง | th_TH |
| dc.identifier.uri | https://dspace.spu.ac.th/handle/123456789/7601 | |
| dc.language.iso | th | th_TH |
| dc.subject | มาตรการควบคุมการประกอบธุรกิจ | th_TH |
| dc.subject | นายประกันในชั้นศาล | th_TH |
| dc.title | มาตรการควบคุมการประกอบธุรกิจของนายประกันในชั้นศาล | th_TH |
| dc.type | Thesis | th_TH |