สิทธิในการรับรู้ข้อมูลข่าวสารของประชาชน ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540
| dc.contributor.author | ทรงพล ชูเวช | th_TH |
| dc.date.accessioned | 2565-01-01T07:24:33Z | |
| dc.date.available | 2022-01-01T07:24:33Z | |
| dc.date.issued | 2564 | |
| dc.description.abstract | พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540 นั้น เป็นกฎหมายที่มีเจตนารมณ์ ต้องการให้ประชาชนมีโอกาสในการรับรู้ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการดำเนินการต่างๆ ของรัฐ อีกทั้งยังคุ้มครองสิทธิการรับรู้ข้อมูลข่าวสารของราชการและสนับสนุนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตรวจสอบกระบวนการทำงานของระบบราชการให้มีความโปร่งใสและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น โดยให้ยึดหลักว่า “เปิดเผยเป็นหลัก ปกปิดเป็นข้อยกเว้น” นั้น ทั้งนี้ เพื่อให้ประชาชนสามารถเข้าถึงข้อมูลข่าวสารของราชการและเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารบ้านเมือง ทำให้การใช้อำนาจของรัฐเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ และโปร่งใส ตามคำที่ว่า “รัฐทำอะไร รัฐรู้อะไร ประชาชนต้องรับรู้อย่างนั้น” จากการศึกษาปัญหาผู้วิจัยเห็นว่าพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540 พบว่า คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการยังไม่มีหลักประกันความเป็นอิสระจากฝ่ายบริหารและหลุดพ้นจากอำนาจทางการเมืองอย่างแท้จริงเนื่องจากขาดความเป็นอิสระในเชิงสถานะและโครงสร้างขององค์กรรัฐที่เป็นอิสระ เนื่องจากคณะกรรมการส่วนใหญ่ล้วนถูกแต่งตั้งมาจากฝ่ายบริหารเกือบทั้งสิ้นทำให้อาจถูกฝ่ายบริหารครอบงำหรือแทรกแซงกระบวนการทำงานหรือในการทำคำวินิจฉัยได้ง่ายขาดการเป็นอิสระในการทำงาน และการแต่งตั้งคณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารตามสาขาความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านของข้อมูลข่าวสารจะพิจารณาจากเกณฑ์บรรทัดฐานใด เพราะในกรณีที่ผู้ที่มาเป็นคณะกรรมการมีคุณสมบัติไม่ครบถ้วนอาจจะส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติงานและประโยชน์สาธารณะได้ จึงเห็นควรมีการแก้ไขในปัญหาดังกล่าวคือ สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ และคณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารของราชการสาขาต่างๆ ต้องเป็นหน่วยงานอิสระไม่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลของฝ่ายบริหาร เพื่อมีอิสระในการกำหนดกรอบ หลักเกณฑ์ กติกา ในการสรรหาคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการและคณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารของราชการ ให้เป็นระบบที่โปร่งใสและมีความเป็นกลาง นอกจากนี้พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540 มาตรา 11 ที่บัญญัติว่า “นอกจากข้อมูลข่าวสารของราชการที่ลงพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษาแล้ว หรือที่จัดไว้ให้ประชาชนเข้าตรวจดูได้แล้ว หรือที่มีการจัดให้ประชาชนได้ค้นคว้าตามมาตรา 26 แล้ว ถ้าบุคคลใดขอข้อมูลข่าวสารอื่นใดของราชการและคำขอของผู้นั้นระบุข้อมูลข่าวสารที่ต้องการในลักษณะที่อาจเข้าใจได้ตามควร ให้หน่วยงานของรัฐผู้รับผิดชอบจัดหาข้อมูลข่าวสารนั้นให้แก่ผู้ขอภายในเวลาอันสมควร เว้นแต่ผู้นั้นขอจำนวนมากหรือบ่อยครั้งโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร” ซึ่งคำว่า “เวลาอันสมควร” ควรกำหนดระยะเวลาไว้ให้เป็นจำนวนวันที่ชัดเจน เช่น 15-30วันเป็นต้น ทั้งนี้เพื่อให้ประชาชนสามารถใช้สิทธิของตนตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540 ได้มากขึ้นและลดความล่าช้าในการบริการประชาชนให้น้อยลง ซึ่งจะส่งผลให้การเรียกรับสินบนของเจ้าหน้าที่เพื่ออำนวยความสะดวกในเรื่องต่างๆ นั้นลดน้อยลง | th_TH |
| dc.description.sponsorship | Sripatum University | th_TH |
| dc.identifier.citation | ทรงพล ชูเวช. 2554. "สิทธิในการรับรู้ข้อมูลข่าวสารของประชาชน ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540." สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต กลุ่มวิชากฎหมายมหาชน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม. | th_TH |
| dc.identifier.uri | https://dspace.spu.ac.th/handle/123456789/7892 | |
| dc.publisher | มหาวิทยาลัยศรีปทุม | th_TH |
| dc.subject | สิทธิ | th_TH |
| dc.subject | การรับรู้ | th_TH |
| dc.subject | ข้อมูลข่าวสาร | th_TH |
| dc.subject | พระราชบัญญัติ | th_TH |
| dc.title | สิทธิในการรับรู้ข้อมูลข่าวสารของประชาชน ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พุทธศักราช 2540 | th_TH |
| dc.title.alternative | THE RIGHT TO KNOW INFORMATION OF PEOPLE UNDER THE OFFICIAL INFORMATION ACT,B.E. 2540 (1997) | th_TH |
| dc.type | Thesis | th_TH |
ไฟล์
มัดใบอนุญาต
1 - 1 ของ 1
ไม่มีรูปขนาดย่อ
- ชื่อ:
- license.txt
- ขนาด:
- 1.71 KB
- รูปแบบ:
- Item-specific license agreed upon to submission
- คำอธิบาย: