การเยียวยาคำสั่งทางปกครองที่บกพร่อง

Abstract

บทบัญญัติมาตรา 41 แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฎิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 บัญญัติขึ้นมาเพื่อลดความซ้ำซ้อนในการปฎิบัติงานของเจ้าหน้าที่ แต่ในทางปฎิบัติกลับพบว่า บทบัญญัติดังกล่าวนั้นมักจะไม่ถูกนำมาใช้ หรือนำมาใช้อย่างไม่ถูกต้องเนื่องจากปัญหาของถ้อยคำที่ใช้ในการบัญญัติมาตราดังกล่าวนั้น เป็นถ้อยคำที่ก่อให้เกิดความสับสน โดยเฉพาะประเด็นที่เกี่ยวกับผลของคำสั่งทางปกครองที่ได้มีการแก้ไขเยียวยาความบกพร่อง การที่กฏหมายใช้ถ้อยคำว่า “คำสั่งทางปกครองนั้นไม่สมบูรณ์” ทำให้ความหมายที่ไม่ชัดเจนว่า คำสั่งทางปกครองที่ไม่สมบูรณ์นั้นจะมีผลอย่างไรในระบบกฏหมาย เพราะคำสั่งทางปกครองที่ไม่สมบูรณ์ก็อาจมีผลเป็นคำสั่งทางปกครองที่ชอบด้วยกฏหมายหรือไม่ชอบด้วยกฏหมายก็ได้ ดังนั้น ในการใช้บทบัญญัติมาตรา 41 แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฎิบัติราชการทางแกครอง พ.ศ. 2539 ผู้ใช้กฏหมายจึงไม่ควรยึดติดกับถ้อยคำในตัวบทกฏหมายแต่เพียงอย่างเดียว แต่พึงใช้กฏหมายโดยคำนึงถึงระบบกฏหมายโดยรวมประกอบกันไปด้วยก็จะทำให้สามารถเข้าใจและใช้บทบัญญัติในมาตรา 41 แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฎิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 ได้ถูกต้องมากยิ่งขึ้น