ปัญหาการคัดค้านคำสั่งของเจ้าพนักงานดูแลการชุมนุมสาธารณะ ในกรณีที่ผู้ชุมนุมกระทำการในลักษณะรุนแรง

Abstract

การชุมนุมสาธารณะโดยสงบและปราศจากอาวุธถือเป็นสิทธิและเสรีภาพขั้นพื้นฐานของประชาชนที่รัฐธรรมนูญให้การรับรองไว้ แต่เนื่องจากการชุมนุมสาธารณะมีความเสี่ยงที่จะก่อให้เกิดความไม่สงบหรือจราจลขึ้นได้ง่าย จึงมีพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 ขึ้นเพื่อจัดระเบียบกำหนดให้ทุกฝ่ายอันได้แก่ ผู้จัดการชุมนุม ผู้ชุมนุมและเจ้าหน้าที่ของรัฐ ต้องร่วมกันรับผิดชอบควบคุมดูแลให้การชุมนุมเป็นไปอย่างสงบและคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของบุคคลอื่นที่ไม่ได้ร่วมการชุมนุมด้วย กรณีการชุมนุมสาธารณะผู้ชุมนุมได้กระทำการอันมีลักษณะรุนแรงตามมาตรา 25 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 นั้น มิได้บัญญัติไว้อย่างชัดเจนว่ากระทำการเช่นใดถือเป็นการกระทำอันมีลักษณะรุนแรง แต่ได้ให้อำนาจดุลพินิจของเจ้าพนักงานผู้ดูแลการชุมนุมสาธารณะในการตัดสิน ซึ่งอาจพบปัญหาจากการใช้อำนาจดุลพินิจที่เกินขอบเขตของเจ้าพนักงานผู้ดูแลการชุมนุมสาธารณะในการตัดสิทธิของผู้ชุมนุมสาธารณะโดยสงบ เนื่องจากไม่มีบทบัญญัติที่ชัดเจนและอาจเกิดจากแนวความคิดในแง่ลบที่มีต่อผู้ชุมนุมสาธารณะที่เป็นผู้ก่อให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมือง จึงควรมีการวางหลักเกณฑ์ในการกำหนดว่าการกระทำเช่นใดเป็นการกระทำอันมีลักษณะรุนแรงให้เป็นรูปธรรม เพื่อให้ส่วนราชการยึดถือปฏิบัติ เกิดความเข้าใจต่อหลักปฏิบัติ โดยดำเนินการออกระเบียบหรือกฎหมายเป็นลายลักษณ์อักษรแน่นอน ข้อกำหนดอันพึงปฏิบัติและห้ามไม่ให้ปฏิบัติไว้อย่างแน่ชัด และหากยังไม่มีการบัญญัติไว้อย่างชัดเจน โดยการออกระเบียบหรือกฎหมาย สำนักงานตำรวจแห่งชาติควรทำหนังสือเวียนและจัดฝึกอบรมเพื่อให้เจ้าพนักงานผู้ดูแลการชุมนุมสาธารณะและผู้บังคับบัญชาทราบว่า การกระทำเช่นใด มีลักษณะรุนแรง เพื่อให้มีมาตรฐานในการตัดสินต่อไป