ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับระบบการบริหารจัดการป่าไม้ ตามกฎหมายป่าไม้ ศึกษากรณี สภาพพื้นที่ป่าไม้ แผนงานป่าไม้ และการจำกัดสิทธิในทรัพย์สินที่เป็นไม้หวงห้ามในที่ดินของเอกชน

Abstract

สารนิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์การใช้บังคับกฎหมาย รวมทั้งปัญหากฎหมายเกี่ยวกับระบบการบริหารจัดการป่าไม้ตามกฎหมายป่าไม้ อันเกี่ยวกับสภาพพื้นที่ป่าไม้ (Condition of Forest Field) แผนงานป่าไม้ (Forest Planning)และการกำจัดสิทธิในทรัพย์สิน (Limitation of Asset Acquirement) ที่เป็นไม้หวงห้ามในที่ดินของเอกชน ซึ่งบัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484 มาตรา 4 (1) กำหนดนิยามคำว่า “ป่า” หมายความว่า ที่ดินที่ ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามกฎหมายที่ดิน และกรณีที่พระราชบัญญัติดังกล่าว ยังขาดแผนงานป่าไม้ในการบริหารจัดการป่าไม้ (Forest Management) ตามกฎหมายป่าไม้ อีกทั้ง มาตรา 7 วรรคหนึ่ง บัญญัติให้ไม้สัก ไม้ยาง ไม้ชิงชัน ไม้เก็ดแดง ไม้อีเม่ง ไม้พะยูงแกลบ ไม้กระพี้ ไม้แดงจีน ไม้ขะยุง ไม้ชิก ไม้กระซิก ไม้กระซิบ ไม้พะยูง ไม้หมากพลูตั๊กแตน ไม้กระพี้เขาควาย ไม้เก็ดดำ ไม้อีเฒ่า และไม้เก็ดเขาควาย ไม่ว่าจะขึ้นอยู่ที่ใดในราชอาณาจักร เป็นไม้หวงห้ามประเภท ก. โดยศึกษาเปรียบเทียบแนวคิด ทฤษฎี และหลักเกณฑ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องทั้งในประเทศและต่างประเทศ