การนำทรัพย์สินมีรูปร่างและทรัพย์สินไม่มีรูปร่างมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจ ศึกษากรณี : สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์

Abstract

งานวิจัยเรื่อง “การนำทรัพย์สินมีรูปร่างและทรัพย์ไม่มีรูปร่างมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจ ศึกษากรณี : สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์” เป็นการศึกษาการนำทรัพย์ไม่มีรูปร่างและทรัพย์มีรูปร่าง คือ สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์และไม้ยืนต้นมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจตามพระราชบัญญัติหลักประกันทางธุรกิจ พ.ศ. 2558 โดยเปรียบเทียบกับหลักประกันแบบลอยของประเทศอังกฤษและการประกันหนี้ด้วยทรัพย์ตามประมวลกฎหมายว่าด้วยเอกรูปว่าด้วยการพาณิชย์ของสหรัฐอเมริกาที่มิได้กำหนดประเภททรัพย์สินแตกต่างจากประเทศไทยที่กำหนดประเภททรัพย์สินไว้ ซึ่งสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่นำมาเป็นหลักประกันที่เป็นสิทธิชุมชนอันมิใช่สิทธิเด็ดขาดของบุคคลหนึ่งและสิทธิในการใช้สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาตร์ที่ต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขจึงต้องพิจารณาถึงเงื่อนไขในกฎหมายหลักประกันทางธุรกิจว่าต้องเป็นของวิสาหกิจชุมชนตามพระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจ พ.ศ. 2548 หรือบริษัทนั้นที่มีสิทธิใช้เท่านั้นหรือมีคณะกรรมการสิทธิชุมชนตามร่างพระราชบัญญัติสิทธิชุมชน พ.ศ. .... เพื่อทำการกำหนดพื้นที่ในการใช้ให้สอดคล้องกับชุมชนที่นำมาเป็นหลักประกันและไม้ยืนต้นที่นำมาเป็นหลักประกันควรมีเงื่อนไขเกี่ยวกับความเสี่ยงที่เกิดจากภัยพิบัติและโรคภัยที่เกิดจากธรรมชาติในกฎกระทรวงเพื่อลดความเสียหาย จึงต้องมีการแก้ไขบทบัญญัติของกฎหมายกำหนดเงื่อนไขในการนำสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่เป็นทรัพย์สินทางปัญญาและไม้ยืนต้นมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจ อีกทั้งปัญหาเรื่องประเภทของผู้รับหลักประกันที่ถูกกำหนดไว้เพียงธุรกิจบางประเภท การกำหนดรายละเอียดในเรื่องการประเมินมูลค่า และการบังคับหลักประกันที่ให้อำนาจผู้รับหลักประกันและผู้บังคับหลักประกันโดยไม่มีการกำหนดวิธีการบังคับหลักประกัน จึงควรมีการแก้ไขให้มีธุรกิจที่มีประสิทธิภาพเข้ามาเป็นผู้รับหลักประกัน กำหนดรายละเอียดเกี่ยวกับคุณสมบัติผู้ประเมินมูลค่าและวิธีการประเมินมูลค่า และกำหนดการบังคับหลักประกันที่เป็นธรรมทั้งสองฝ่าย