การบังคับใช้โทษปรับทางอาญาในความผิดลหุโทษ : กรณีปรับตามวันและรายได้

Abstract

โทษปรับเป็นโทษประเภทหนึ่งที่รัฐใช้ในการป้องปรามและข่มขู่ยับยั้งผู้กระทำความผิดแทนการใช้โทษจำคุก จึงนับได้ว่าเป็นโทษที่มีประสิทธิภาพในการช่วยลดจำนวนนักโทษในเรือนจำ ทั้งยังทำให้ผู้กระทำความผิดไม่จำต้องเสียประวัติ แต่ในปัจจุบันนี้สภาพเศรษฐกิจและสังคมไทยเปลี่ยนแปลงไป สังคมมีความเจริญก้าวหน้าขึ้น สภาวะเงินเฟ้อมีอัตราที่เพิ่มขึ้นในแต่ละปี ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อความเหมาะสมของอัตราค่าปรับที่จะต้องนำมาใช้ลงโทษผู้กระทำความผิดได้ ดังนั้น โทษปรับจึงยังคงมีข้อบกพร่องในกรณีที่ผู้กระทำความผิดที่มีฐานะทางการเงินที่แตกต่างกัน กระทำความผิดในฐานเดียวกันได้รับการลงโทษปรับในอัตราเดียวกัน ซึ่งสามารถพิจารณาได้ว่าก่อให้เกิดความเหลื่อมล้ำแก่ผู้กระทำความผิด ด้วยเหตุนี้ บทบาทและอัตราโทษปรับจึงต้องเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย เพื่อให้การบังคับใช้โทษปรับยังเป็นไปตามจุดมุ่งหมายของรัฐ ทั้งยังต้องส่งผลต่อการป้องปรามการกระทำความผิดโดยเฉพาะในคดีลหุโทษหรือความผิดที่มีโทษสถานเบา สารนิพนธ์ฉบับนี้ จึงได้ทำการศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการลงโทษปรับในความผิดลหุโทษตามประมวลกฎหมายอาญา และในระบบปรับตามวันและรายได้ โดยวิเคราะห์และเปรียบเทียบกับกฎหมายของสหรัฐอเมริกา ราชอาณาจักรสวีเดน และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี เพื่อให้ทราบถึงประโยชน์ในการนำระบบปรับตามวันและรายได้มาใช้ในการกำหนดโทษปรับในความผิดลหุโทษ และเสนอแนวทางในการพัฒนากฎหมาย ข้อพิจารณาอื่น ๆ ที่มีความเป็นไปได้อย่างเป็นรูปธรรมให้มีความเหมาะสมสอดคล้องกับสภาวะเศรษฐกิจในประเทศไทย