ปัญหาการกำหนดเงินค่าทดแทนการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ศึกษากรณีการพิจารณากำหนดเงินค่าทดแทนต้นไม้ยืนต้น

Abstract

สารนิพนธ์นี้เป็นการศึกษาปัญหาในการพิจารณากำหนดเงินค่าทดแทน (Compensation) ต้นไม้ยืนต้น (Perennial Plant) ให้แก่ผู้ถูกเวนคืน (the Expropriated) เมื่อรัฐมีความจำเป็นที่จะต้องได้มาซึ่งอสังหาริมทรัพย์ (Immovable Property) รัฐต้องใช้วิธีการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อให้ได้มาซึ่งอสังหาริมทรัพย์ในบริเวณที่ต้องการจะนำมาใช้ประโยชน์ โดยเวนคืนจากเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ (the Owner of Immovable Property) ทั้งนี้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 มาตรา 37 วรรคสาม บัญญัติว่า การเวนคืนอสังหาริมทรัพย์จะกระทำมิได้ เว้นแต่โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่ตราขึ้นเพื่อการอันเป็นสาธารณูปโภค การป้องกันประเทศ หรือการได้มาซึ่งทรัพยากรธรรมชาติ หรือเพื่อประโยชน์สาธารณะอย่างอื่น และต้องชดใช้ค่าทดแทนที่เป็นธรรมภายในเวลาอันควรแก่เจ้าของ ตลอดจนผู้ทรงสิทธิบรรดาที่ได้รับความเสียหายจากการเวนคืน โดยคำนึงถึงประโยชน์สาธารณะ ผลกระทบต่อผู้ถูกเวนคืน รวมทั้งประโยชน์ที่ผู้ถูกเวนคืนอาจได้รับจากการเวนคืนนั้น ทั้งนี้ ได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนและการได้มาซึ่งอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. 2562 (Act on Expropriation and Acquisition of Immovable Property B.E. 2562 (2019) เพื่อใช้เป็นกฎหมายหลักของการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ให้แก่หน่วยงานของรัฐ (State Agencies) ที่ใช้อำนาจในการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ โดยกำหนดให้การกำหนดราคาค่าทดแทนจะต้องกำหนดให้แก่ผู้ถูกเวนคืนอย่างเป็นธรรม