ปัญหาการไม่พิจารณาวินิจฉัยอุทธรณ์ภายในกำหนดระยะเวลาตามกฎหมายระเบียบข้าราชการพลเรือนของคณะกรรมการพิทักษ์ระบบคุณธรรม (ก.พ.ค.)

Abstract

สารนิพนธ์นี้เป็นงานนิพนธ์ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงปัญหากรณีที่คณะกรรมการพิทักษ์ระบบคุณธรรม (The Merit System Protection Commission) หรือ ก.พ.ค. ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ในการพิจารณาวินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งลงโทษทางวินัยของข้าราชการพลเรือน แต่ ก.พ.ค. ไม่ได้พิจารณาวินิจฉัยอุทธรณ์ภายในระยะเวลาตามที่พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือนพ.ศ. 2551 (Civil Service Act B.E. 2551 (2008)) กำหนดไว้ ทำให้ข้าราชการผู้อุทธรณ์ไม่ได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ และไม่ได้รับแจ้งสิทธิการฟ้องคดีต่อศาลปกครอง เป็นเหตุให้นำคดีมาฟ้องต่อศาลปกครองเมื่อพ้นกำหนดระยะเวลาในการฟ้องคดีตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 (Act on Establishment of Administrative Court and Administrative Court Procedure B.E. 2542 (1999)) หรือกรณีที่ได้ฟ้องคดีต่อศาลปกครองชั้นต้น (Administrative Courts of First Instance) ภายในกำหนดระยะเวลาตามพระราชบัญญัติดังกล่าวแล้ว หากต่อมาภายหลังได้มีคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของ ก.พ.ค. ย่อมเป็นเหตุให้ศาลปกครองชั้นต้นที่รับคำฟ้องไว้ไม่อาจมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีหรือมีคำสั่งที่เกี่ยวกับคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของ ก.พ.ค. เนื่องจากคดีดังกล่าวต้องอยู่ในอำนาจการพิจารณาพิพากษาของศาลปกครองสูงสุด และจะต้องจำหน่ายคดีออกจากสารบบความ (Case List) โดยผู้ฟ้องคดีจะต้องนำคดีไปฟ้องต่อศาลปกครองสูงสุดใหม่อีกครั้งซึ่งปัญหากรณีแรกจะทำให้ข้าราชการที่ได้รับผลกระทบจากคำสั่งลงโทษทางวินัยดังกล่าวเสียสิทธิในการนำคดีมาฟ้องต่อศาล ส่วนในกรณีที่สองนั้น แม้ผู้ฟ้องคดีจะได้นำคดีมาฟ้องต่อศาลปกครองชั้นต้นภายในระยะเวลาการฟ้องคดีแล้วก็ตาม แต่เมื่อได้มีคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของ ก.พ.ค. แล้ว ศาลปกครองชั้นต้นดังกล่าวย่อมไม่มีอำนาจในการพิจารณาพิพากษาหรือเพิกถอนคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของ ก.พ.ค. ได้ ทำให้กระบวนพิจารณาของศาลปกครองดำเนินการไปแล้วเกิดความสูญเปล่าด้านเวลาและการดำเนินคดี รวมทั้งไม่เกิดประโยชน์แต่อย่างใดต่อการแก้ไขปัญหาและ การเยียวยาแก่ผู้ฟ้องคดี