ปัญหาการบังคับใช้โทษทางอาญาตามพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2533

Abstract

มาตรการทางกฎหมายทางอาญาตามพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2533 พบปัญหาในกรณีโทษที่กำหนดไว้ไม่สอดคล้องกับสภาวการณ์ในปัจจุบัน ทำให้นายจ้างไม่เกรงกลัวต่อบทลงโทษ หรือในกรณีที่กฎหมายมิได้กำหนดโทษไว้เป็นการเฉพาะ จึงทำให้การบังคับใช้กฎหมายยังไม่มีประสิทธิภาพ รวมทั้งปัญหาในการบังคับใช้โทษทางอาญาบางประการ เพื่อใช้ในการควบคุม กำกับ ดูแล ขั้นตอนและกระบวนการที่เกี่ยวกับขั้นตอนการปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยประกันสังคม รวมทั้งการจัดเก็บเงินสมทบ เพื่อนำไปจ่ายเป็นประโยชน์ทดแทนแก่ผู้ประกันตนซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ของกฎหมาย จากการศึกษาพบว่า บทกำหนดโทษตามพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2533 มีอัตราโทษที่ต่ำเกินไป เมื่อเทียบกับสถานการณ์ด้านแรงงาน การปฏิบัติตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องและสภาพเศรษฐกิจและสังคมในปัจจุบัน รวมทั้งยังไม่ได้มีการกำหนดโทษทางอาญา กรณีการไม่นำส่งเงินสมทบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่นายจ้างมีการหักเงินค่าจ้างของลูกจ้างแล้วไม่นำส่งเงินสมทบ และในกรณีอื่นๆ ที่ควรจะต้องกำหนดเป็นความผิดเฉพาะ เช่น การหักเงินสมทบ ส่วนของนายจ้างจากลูกจ้าง อีกทั้งเมื่อพิจารณาความผิดฐานไม่นำส่งเงินสมทบเปรียบเทียบกับประมวลกฎหมายอาญาก็พบว่าไม่สามารถปรับใช้ได้ และการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งให้ยึด อายัดทรัพย์สิน และการโยกย้าย หรือโอนทรัพย์สินของนายจ้าง หรือบุคคลภายนอก ซึ่งไม่มีมาตรการลงโทษแต่อย่างใด นอกจากนั้นยังพบว่ามีปัญหาในการบังคับใช้ในกรณีต่างๆ เช่น กรณีระเบียบที่เกี่ยวข้องและบุคลากรของหน่วยงาน และกรณีผู้กระทำความผิดเป็นที่เป็นนิติบุคคล ดังนั้น จึงมีข้อเสนอแนะว่าควรที่จะปรับปรุงแก้ไขมาตรการทางอาญา ในกรณีที่มีบทกำหนดโทษตามกฎหมายอยู่แล้วในกรณีโทษปรับให้สูงยิ่งขึ้น โดยนำแนวคิดเกี่ยวกับการปรับโดยกำหนดตามวันและรายได้ (Day Fine) และการปรับตามจำนวนเท่าของผลประโยชน์ที่ได้รับจากการกระทำความผิดมาปรับใช้ รวมทั้งการบัญญัติโทษทางอาญาในกรณีนายจ้างไม่นำส่งเงินสมทบภายในกำหนดเวลา หรือหักเงินสมทบลูกจ้างแล้วแต่ไม่นำส่ง หรือพยายามหักค่าจ้างของลูกจ้างไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนเพื่อวัตถุประสงค์จ่ายเป็นเงินสมทบทั้งหมดหรือบางส่วนของเงินสมทบ ส่วนของนายจ้าง และการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งให้ยึด อายัดทรัพย์สิน และการโยกย้าย หรือโอนทรัพย์สินของนายจ้าง หรือบุคคลภายนอก รวมทั้งการแก้ไขระเบียบที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้การใช้ดุลพินิจในการเปรียบเทียบปรับเป็นไปด้วยความเหมาะสม