การตรวจสอบดุลพินิจคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 145/1

Abstract

การแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 145/1 โดยประกาศคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ฉบับที่ 115/2557 ยังไม่ทำให้การตรวจสอบและถ่วงดุลอำนาจ (Check and Balance) การใช้ดุลพินิจออกคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการในประเทศไทยมีประสิทธิภาพเพียงพอ เนื่องจากเป็นการตรวจสอบดุลพินิจคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการ โดยผู้บัญชาการ หรือรองผู้บัญชาการ ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาของพนักงานสอบสวน อันเป็นองค์กรเดียวกับพนักงานสอบสวนที่ทำการสอบสวน ไม่ใช่การตรวจสอบการใช้ดุลพินิจคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการโดยองค์กรภายนอกที่จะทำให้การตรวจสอบการใช้ดุลพินิจนั้นมีประสิทธิภาพสูงสุด ดังนั้น หากมีการแก้ไขกฎหมายให้มีระบบการตรวจสอบดุลพินิจคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการ โดยที่บัญญัติให้องค์กรศาลเป็นผู้ที่มีอำนาจและหน้าที่ในการตรวจสอบดุลพินิจคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการ ซึ่งถือว่าเป็นองค์กรอื่นนอกเหนือจากองค์กรตำรวจซึ่งเป็นองค์กรที่มีอำนาจและหน้าที่ในการสอบสวนคดีอาญาในความผิดนั้น และองค์กรอัยการซึ่งเป็นองค์กรผู้ใช้ดุลพินิจทำคำสั่งไม่ฟ้องในคดีนั้น และยังเป็นการให้องค์กรผู้ที่มีความรู้ความสามารถไม่ด้อยกว่าพนักงานอัยการผู้ที่สั่งไม่ฟ้อง จะทำให้เกิดการตรวจสอบและถ่วงดุลอำนาจ (Check and Balance) การใช้ดุลพินิจออกคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการในประเทศไทยนั้นมีประสิทธิภาพสูงสุด นอกจากนี้การแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 145/1 ยังไม่ได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติเกี่ยวกับระยะเวลาในการทำความเห็นของผู้ที่ทำการตรวจสอบคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการเอาไว้ ว่าองค์กรที่ทำการตรวจสอบดุลพินิจคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการจะต้องทำความเห็นภายในกรอบระยะเวลาเท่าไหร่ ทำให้ก่อให้เกิดปัญหาความล่าช้าของการตรวจสอบคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการ ซึ่งจะส่งผลเสียต่อการอำนวยความยุติธรรมทางอาญาของประเทศไทย ดังนั้น จึงควรที่จะมีการแก้ไขบทบัญญัติเกี่ยวกับระยะเวลาทำความเห็นขององค์กรที่ทำการตรวจสอบคำสั่งไม่ฟ้องของพนักงานอัยการไว้ให้มีกำหนดแน่นอน อันเป็นการเร่งรัดองค์กรที่ทำการตรวจสอบให้ทำความเห็นภายในระยะเวลาที่กำหนด เพื่อให้การดำเนินกระบวนยุติธรรมทางอาญาดำเนินไปอย่างไม่ล่าช้า