มาตรการทางกฎหมายในการนำพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์มาใช้ ในการสอบสวนและรวบรวมพยานหลักฐาน

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และเปรียบเทียบการตรวจพิสูจน์พยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ของประเทศไทยกับต่างประเทศ ศึกษาจากแนวคิดทฤษฎีในการนำพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์มาใช้ในคดีอาญา รวมถึงแนวทางแก้ไขปัญหาดังกล่าวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา และพระราชบัญญัติการให้บริการด้านนิติวิทยาศาสตร์ พ.ศ.2559 ผลการศึกษาพบว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 131/1 มิได้อนุญาตให้บุคคลอื่นนอกจากพนักงานสอบสวนร้องขอให้ทำการตรวจพิสูจน์บุคคลวัตถุ หรือเอกสารใดๆ โดยวิธีทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งทำให้ผู้ต้องหาไม่ได้รับโอกาสในการต่อสู้คดีอย่างเท่าเทียม และการไม่ได้แยกประเภทพยานหลักฐานที่ส่งตรวจพิสูจน์ว่าสามารถนำตัวอย่างจากส่วนใด ของบุคคลไปตรวจได้โดยต้องขอความยินยอมหรือไม่ต้องขอความยินยอมจากบุคคลนั้น ซึ่งอาจส่งผลต่อการรับฟังพยานหลักฐานในคดีอาญา นอกจากนั้น ตามพระราชบัญญัติการให้บริการ ด้านนิติวิทยาศาสตร์ พ.ศ.2559 มิได้กำหนดขอบเขตหรือขั้นตอนการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องในประเด็นดังกล่าวแต่อย่างใด