ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจกับการธำรงรักษาพนักงาน บริษัท ไพบูลย์ผ้าม่าน จำกัด

Abstract

การศึกษาวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลที่มีผลต่อการธำรงรักษาพนักงานบริษัท ไพบูลย์ผ้าม่าน จำกัด และ (2) เพื่อศึกษาแรงจูงใจที่มีผลต่อการธำรงรักษาพนักงานบริษัท ไพบูลย์ผ้าม่าน จำกัดเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม โดยมีค่าความเชื่อมั่น (Reliability Coefficient) เท่ากับ 0.981 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ พนักงานบริษัท ไพบูลย์ผ้าม่าน จำกัด จำนวน 80 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อทดสอบสมมติฐาน โดยใช้สถิติแบบ t-test , F-test (ANOVA) และสถิติหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรด้วยการวิเคราะห์แบบ Pearson Correlation ผลการศึกษาพบว่า (1) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ ที่แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการธำรงรักษาพนักงานแตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ส่วน ปัจจัยส่วนบุคคล ประกอบด้วย อายุสถานภาพสมรส ระดับการศึกษา และ ระยะเวลาในการปฏิบัติงาน ที่แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการธำรงรักษาพนักงานไม่แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และ (2) ปัจจัยจูงใจ ประกอบด้วย ความสำเร็จของงาน การยอมรับนับถือ ลักษณะงานที่ปฏิบัติ ความรับผิดชอบ และความก้าวหน้าในตำแหน่ง และ ปัจจัยค้ำจุน ประกอบด้วย เงินเดือนและค่าตอบแทน ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล สถานภาพของงาน ความมั่นคงในการปฏิบัติงาน และความเป็นส่วนตัว พบว่า ความสัมพันธ์กับการธำรงรักษาพนักงาน บริษัท ไพบูลย์ผ้าม่าน จำกัด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01