มาตรการทางกฎหมายในการจัดการทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัด ตามพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522

Abstract

สารนิพนธ์ฉบับนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงแนวคิด ทฤษฎีเกี่ยวกับทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัด รวมทั้งการจัดการกับทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัดตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายต่างประเทศ และในกรณีที่กฎหมายบัญญัติไว้เป็นการเฉพาะของไทย เพื่อหาแนวทางที่เหมาะสมในการจัดการกับทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัดตามพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 จากการศึกษาพบว่าพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 มาตรา 44 ไม่ได้กำหนดมาตรการในการจัดการกับทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัดไว้ ในกรณีที่ทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัดนั้นเป็นทรัพย์สินที่ไม่เหมาะสมจะเก็บรักษาไว้ ในกรณีเป็นของเสียง่าย ใกล้หมดอายุ หรือกรณีเก็บไว้จะเป็นการเสี่ยงต่อความเสียหาย หรือเสียค่าใช้จ่ายในการเก็บรักษาเกินค่าของสิ่งนั้น เนื่องจากทรัพย์สินที่ยึด หรืออายัดไว้นั้น จะต้องเก็บรักษาไว้จนกว่าคดีจะถึงที่สุด ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 85 ซึ่งระยะเวลาที่ยาวนาน อาจทำให้เกิดความเสียหายขึ้นหากภายหลังคดีถึงที่สุดแล้ว สิ่งของที่ยึด หรืออายัดนั้นเสื่อมสภาพหรือเสียหาย จนไม่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ ทำให้เกิดความเสียหายต่อสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา ซึ่งเป็นหน่วยงานราชการที่ทำหน้าที่กำกับดูแลในการต้องชดใช้ราคาหรืออาจทำให้เกิดความเสียหายแก่เจ้าของทรัพย์สินนั้น ในกรณีที่ภายหลังแล้วศาลสั่งให้คืนทรัพย์สินที่ยึดหรืออายัดนั้น