ความเป็นผู้เสียหายในคดีสิ่งแวดล้อม

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิจัยหาคำตอบความเป็นผู้เสียหายในคดีสิ่งแวดล้อม การวิจัยใช้วิธีวิทยาการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเอกสาร การวิเคราะห์แนวคิด หลักการและทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ข้อค้นพบของงานวิจัย คือ ผู้เสียหายทางสิ่งแวดล้อมมีทั้งที่เป็นผู้เสียหายโดยตรง และผู้เสียหายโดยอ้อม ซึ่งกฎหมายไทยในปัจจุบันยอมรับเฉพาะผู้เสียหายโดยตรง ทั้ง ๆ ที่ความเป็นผู้เสียหายทางสิ่งแวดล้อมนั้น มีได้ทั้งที่เป็นผู้เสียหายโดยตรงที่รับเอามลพิษเข้าสู่ร่างกายจนปรากฏความเสียหายขึ้น แต่ผู้เสียหายโดยอ้อมเป็นผู้ที่สะสมมลพิษเข้าสู่ร่างกาย ความเสียหายจะปรากฏต้องใช้เวลานานเกินกว่า 2 ปี แต่กฎหมายกำหนดไว้ให้เวลาสำหรับความเสียหายที่จะปรากฏภายหลัง ในระยะเวลาไม่เกิน 2 ปี ที่สามารถฟ้องเรียกค่าเสียหายได้ จึงเป็นการตัดสิทธิผู้เสียหายโดยอ้อมทางสิ่งแวดล้อม การวิจัยเสนอแนะให้เพิ่มคำนิยามคำว่าผู้เสียหายในคดีสิ่งแวดล้อมไว้ในพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ให้ชัดเจน โดยกำหนดให้หมายความรวมถึงผู้เสียหายโดยอ้อมด้วย และเพิ่มบทบัญญัติความรับผิดกรณีเป็นผู้เสียหายโดยอ้อมด้วย