มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจให้บริการดูแลผู้ป่วยติดเตียง

Abstract

วัตถุประสงค์ในการศึกษาเรื่องนี้ คือ เพื่อศึกษาเพื่อศึกษาแนวคิดและความเป็นมาของธุรกิจรับดูแลผู้ป่วยติดเตียง เพื่อศึกษาปัญหาข้อกฎหมายของไทยและต่างประเทศในการคุ้มครองผู้บริโภคในธุรกิจการให้บริการดูแลผู้ป่วยติดเตียง เพื่อวิเคราะห์ปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองผู้บริโภคในธุรกิจการให้บริการดูแลผู้ป่วยติดเตียงในประเทศไทย ตลอดจนเพื่อศึกษาหาแนวทางในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวกับเรื่องกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคธุรกิจให้บริการดูแลผู้ป่วยติดเตียงในประเทศไทยได้อย่างเหมาะสม จากการศึกษาพบว่า การประกอบธุรกิจให้บริการดูแลผู้ป่วยติดเตียงในประเทศไทย เป็นไปตาม พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 ซึ่งมีปัญหา อุปสรรค และข้อจำกัดหลายประการ เช่น กฎหมายดังกล่าวยังไม่สามารถบังคับใช้ได้อย่างครอบคลุม ไม่สามารถการกำกับดูแลธุรกิจเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจให้บริการดูแลผู้ป่วยติดเตียง ได้อย่างเหมาะสม ซึ่งหากได้มีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้มีบทบัญญัติที่เหมาะสมกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปในปัจจุบัน ซึ่งจะส่งผลให้การประกอบกิจการดังกล่าวมีมาตรฐาน และเป็นกิจการที่เอื้ออำนวยประโยชน์แก่ผู้สูงอายุและประชาชนได้ ในการนี้จึงมีข้อเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหา โดยควรมีการกำหนดให้สัญญาให้บริการผู้สูงอายุติดเตียงและผู้ป่วยติดเตียงเป็นสัญญาที่คณะกรรมการว่าด้วยสัญญาประกาศให้เป็นธุรกิจควบคุม ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2552 เพื่อเป็นการคุ้มครองผู้บริโภคเพื่อให้ผู้บริโภคได้รับความเป็นธรรมในการทําสัญญากับผู้ประกอบธุรกิจและควรกำหนดคุณสมบัติของผู้ดูแลที่ผู้ประกอบธุรกิจให้บริการจัดส่งผู้ดูแลมาช่วยเหลือผู้สูงอายุ และผู้ป่วยติดเตียง โดยควรกำหนดให้ใช้มาตรฐานกลางของกระทรวงพัฒนาความมั่นคงของมนุษย์ที่กำหนดมาตรฐานที่จำเป็นไว้สำหรับบ้านพักผู้สูงอายุ เพื่อให้ผู้ดูแลมีคุณภาพในการให้บริการด้านต่าง ๆ แก่ผู้สูงอายุติดเตียงและผู้ป่วยติดเตียง มีคุณสมบัติ ทักษะ และประสบการณ์ที่จําเป็นในการปฏิบัติงาน ทำให้ผู้รับบริการได้รับการดูแลด้วยวิธีที่ถูกต้องและปลอดภัย