มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการส่งเสริมการประกอบธุรกิจมัคคุเทศก์

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะศึกษาสภาพปัญหาการควบคุมองค์กรภาคเอกชนในธุรกิจอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว โดยศึกษากฎหมายต่างๆของประเทศไทยควรจะมีข้อกำหนดในการควบคุมองค์กรเอกชนอย่างไรเพื่อที่จะส่งเสริมการท่องเที่ยวของประเทศไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากกฎหมายในประเทศไทยเกี่ยวกับการควบคุมองค์กรภาคเอกชนในการประกอบธุรกิจอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องได้แก่ พระราชบัญญัติธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์ พ.ศ. 2551 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559 และพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2556 ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นกฎหมายที่บัญญัติเกี่ยวกับเรื่องการควบคุมองค์กรเอกชนในธุรกิจอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเอาไว้โดยกว้างแต่ในกฎหมายดังกล่าวยังไม่มีองค์กรที่เข้ามาดูแลรับผิดชอบโดยตรง ซึ่งปัญหาที่เกิดจากองค์กรเอกชนนั้น คือองค์กรเอกชนผู้ประกอบธุรกิจนำเที่ยวไม่มีความสำนึกในหน้าที่ ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม มีแต่ความเห็นแก่ตัว มุ่งแสวงหาผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว โดยไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของนักท่องเที่ยวหรือผู้บริโภค เอารัดเอาเปรียบและความไม่เป็นธรรมที่นักท่องเที่ยวได้รับ ส่งผลให้นักท่องเที่ยวไม่ได้รับความคุ้มครองอย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นผู้วิจัยจึงมีข้อเสนอแนะโดยการให้มีการแก้ไขบทบัญญัติในพระราชบัญญัติธุรกิจนำเที่ยวและมัคคุเทศก์ แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2551 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559 ในเรื่องของการกำหนดมาตรการทางกฎหมายเพื่อควบคุมดูแลกิจการที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยว โดยการกำหนดแผนงานที่เป็นการอำนวยความสะดวกแก่ธุรกิจท่องเที่ยวและให้ความคุ้มครองความปลอดภัยแก่นักท่องเที่ยวผู้ประกอบธุรกิจหรือที่เกี่ยวกับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวด้วยการกำหนดมาตรฐานเพื่อควบคุมกิจการที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยว